Το τελευταίο φιλί...Κ.Ρο.

 Το τελευταίο αληθινό φιλί σου...

Φύλαξέ το κάτω στο κελάρι με τα ακριβά κρασιά...

Όταν πλέον δεν θα μπορώ να αναπνεύσω από το ψέμα και την υποκρισία...

Θέλω να μου το δώσεις.

k.r

Είναι στιγμές...Κ.Ρο

 Είναι στιγμές...

Μέσα στην σιωπή...

Μέσα στην μοναξιά...

Το σύμπαν θέλεις ν αγκαλιάσεις...

Τόση αγάπη για όλα τριγύρω σου...

Τίποτα δεν έχεις να χωρίσεις...

Ένα γίνεσαι με όλα...

Και όλα αυτά μέσα στην σιωπή , μέσα στην μοναξιά...

Εκεί που καθαρίζει ο νους...

Σιωπηλά σαγαπώ...Κ.Ρο.

 Τα σιωπηλά σαγαπώ, είναι αληθινά , τίμια, και κρύβουν πόνο...

Βαθύς εαυτός...Κ.Ρο

 Ο βαθύς εαυτός, δεν ανθίζει στην πολυκοσμία και στους θορύβους...

Σκέψεις...Κ.Ρο.

 Δεν είναι που δεν αγαπήθηκες, είναι που δεν μπορούσες να εισπράξεις την αγάπη,γιατί τον εαυτό σου δεν αγάπησες...χωρίς αγάπη στον εαυτό όλα στραβά πηγαίνουν...Όλα τα σαγαπω του κόσμου δεν θα σου φτάνουν αν δεν φωνάξεις μαγαπω!

Επιστροφή...Κ.Ρο.

 Την πόρτα, που θυμωμένος κάποτε, βρόντηξες πίσω σου και έφυγες...

Την ίδια πόρτα, θα χτυπήσεις κάποια μέρα ευγενικά...

Θα σου ανοίξει, και θα σε καλοδεχτεί...

Ο αληθινός εαυτός σου.

k.r

Ναυαγός...Κ.Ρο.

 Στων ματιών σου τις θλιμμένες θάλασσες...

Να είχα ναυαγήσει!

k.r

Η ζωή του...Κ.Ρο.

 Η ζωή του χαραμισμένη...

Τους διάβαζε ποιήματά του...

Χειροκροτούσαν, επευφημούσαν...

Κι αυτός με σκυμμένο το κεφάλι απορούσε...

Πως μια ζωή που έμοιαζε με θάνατο, είχε τόση μεγάλη απήχηση.

k.r

Μη με ψάξεις...Κ.Ρο.

 Μη με ψάξεις  σ ' αυτόν τον πόλεμο...

Που  πολλοί το λεν ζωή...

Μη με ψάξεις στα αστραφτερά, στα ψέματα, και σε μεγάλα λόγια...

Μη με ψάξεις σε αινίγματα, υπεκφυγές και σε φτηνά παιχνίδια...

Μη με ψάξεις σε διλήμματα και δήθεν...

Τίποτα δεν έμεινε  γνήσιο κι  ' ανόθευτο τριγύρω...

Στης σιωπής μονάχα θα με βρεις τον ήχο.

k.r

Τα παγκάκια...Κ.Ρο.

 

Τι ακούνε κι αυτά τα παγκάκια...

πόσα μυστικά...

πόσα ερωτόλογα..

πόσους καβγάδες...

και πόσες καταστροφές αντέχουν...

κι αυτά πάντα πρόθυμα...

να προσφέρουν ξεκούραση...

σε κάθε διαβάτη. κ.ρ

Τις νύχτες...Κ.Ρο.

 Τις νύχτες πεινούσαμε γι αγάπη...

Και νηστικοί  κοιμόμασταν...

Όλα ποίηση...Κ.Ρο.

 Όλα ποίηση... 

Ακόμα κι εκείνο το ταλαίπωρο μυρμήγκι, που έτρεχε βιαστικά  κουβαλώντας ένα ξυλαράκι...

Και πρόσεξες  μη το πατησεις.

Κάθε προορισμός...Κ.Ρο.

 Κάθε προορισμός και μια φυλακή...

Ψάχνω  ευρύχωρο κελί...

Όνειρα αυταπάτες, μνήμες θολές...

Λόγια που δεν ειπώθηκαν...

Χαζεύω τους σχηματισμούς πουλιών στον ουρανό...

Τα πλοία  περιμένουν να ξεφορτώσουν...

Είμαι εδώ, χωρίς να περιμένω τίποτα...

Εισπνέω μιζέρια εκπνέω συνήθεια...

Κινήσεις μηχανικές ...

Αγάπα το κελί σου κάποιος ψυθιρίζει...

Πώς να με ξεγελάσω;

Κάθε προορισμός και μια φυλακη...

k.r

Ξεκινά!Κ.Ρο.

 

Τί περιμένεις;

ξεκίνα!

κάποιοι σε περιμένουν...

μη μετράς τα χρόνια που  χάθηκαν!

τίποτα δεν χάθηκε...

μάθαινες!

Ξεκίνα!

Τα οχυρά έπεσαν!

ο πόλεμος τέλειωσε!

Τα λάθη σου αγάπησες!

Ξεκίνα!

Κάποιοι σε περιμένουν!  

k.r

Κάτι κορίτσια...Κ.Ρο.

 Κάτι κορίτσια...

Θλιμμένα φεγγάρια...

Πότε ήλιοι ,πότε βροχές...

Κάτι κορίτσια...

Λίμνες τα μάτια...

Μα κι άγριες θάλασσες, μοναχικές...

Κάτι κορίτσια...

Υπομονή η ζωή τους...

Χαρές που πετάξαν...

Σε σκοτεινό ουρανό.

k.r

Ότι έμαθα...Κ.Ρο.

 Ότι έμαθα...

Μου το έμαθαν οι πέτρες...

Οι έρημοι δρόμοι και τ' αδέσποτα...

Με στροβίλισαν  άνεμοι ,περιπλανήθηκα...

Λαβωμένο αγρίμι στην άγρια πόλη...

Κιθάρες,γέλια και τραγούδια σε υπόγεια υγρά...

Φτηνό κρασί του λίτρου,  εφήμεροι έρωτες...

Σκληρή σιωπή,πέτρα ψυχή, πάλι φευγιό...

Rock bars, ανούσια λόγια, λιώμα το χάραμα με εβρισκε, ένα σκυλί  μ'ακολουθούσε 

Πάντα μέσα μου, κρυμμένο ένα λουλούδι...

Το φύλαγα για την αγάπη.

k.r

Να λαφρύνω...Κ.Ρο.

 Να λαφρύνω...

Να λαφρύνω...

κάποια άνοιξη...

  πουλάκι να πετάξω και να φύγω...

Εκεί που δεν ρωτάνε ,σωπαίνουν κι αγαπάνε...

Μονάχα τραγουδάνε...

Και μ' ένα  ψιχουλάκι...

Τον Θεό δοξολογάνε.

k.r

Τραγικά...Κ.Ρο.

 Τραγικά μοναχοί...

Τραγικά ελεύθεροι...

Όλοι μια φυλακή ψάχνουν ν αγαπήσουν.

Και τόσο...Κ.Ρο.

 Και τοσο ο φοβος...

εγινε τροφη μας...

καθε χαρα...

φανταζει υποπτη...

Και τοσο το κεφαλι σου...

εμαθες να σκυβεις...

Κάθε που το σηκώνεις...

ιλιγγους παθαινεις.

k.r

Η εικόνα μου.Κ.Ρο.

 Η εικόνα που έχω για  τον εαυτό μου.. 

Δεν είναι ίδια με την εικόνα...

Που έχουν οι άλλοι για μένα...

Άγνωστος  μεταξύ αγνώστων περπατάω...

Μέχρι μια νύχτα ήσυχα να φύγω.

k.r

Φλεβάρης.Κ.Ρο.

 

Τούτο τον Φλεβάρη...

στην παγωνιά του κόσμου...τριγυρνώ...

 της ψυχής η  φλόγα με ζεσταίνει,με γαληνεύει...

έπαψα να ζητώ...

έπαψα να περιμένω ...

τώρα που ένα έγινα με τον εαυτό μου...

τα βήματα μου...

στο πολύτιμο τίποτα με πάνε...

Ότι πόθησα, εκεί το βρήκα.

k.r

Τι κι' αν...Κ.Ρο.

 Τι κι' αν ο ήλιος βγήκε;

Δεν βρήκε ζωή...

Για να ζεστάνει.

k.r

Να σου δώσω...Κ.Ρο.

 Να σου δώσω λίγη χαρά...

Να μου δώσεις λίγη θλίψη...

Μήπως και κάποια μέρα...

Στη μέση του Κόσμου ανταμώσουμε.

k.r

Η εξουσία. Κ.Ρο.

 

Η εξουσία έχει τον τρόπο της...

Αθόρυβα, μια κρύα νύχτα...

Να σε στείλει εκεί, απ' όπου δεν έχει γυρισμό...

Ο κόσμος μετά θα πει...

Δεν ήταν και πολύ καλά...

Τώρα τελευταία...

Είχε κάτι "ψυχολογικά"

k.r

Η Αγάπη.Κ.Ρο.

 Η αγάπη...

 στα σκοτάδια αναπνέει...

Αν δεν βουτήξεις στους βάλτους της ψυχής του άλλου...

Αν δεν κολυμπήσεις στα βρώμικα νερά των σκεψεών του...

Το πληγωμένο του κορμί αν δεν φιλήσεις..

Πως γι αγάπη να  μιλήσεις...

Ετοιμοπαράδοτη δεν είναι η αγάπη. 

k.r

Πέτρινη ψυχή.Κ.Ρο.

 Πέτρα η ψυχή...

Στου κόσμου το σφαγείο...

Το Ανθρωποφαγείο...

Πέτρινο  το χαμόγελο της...

επιφυλακτική...διστακτική ...

Φοβάται την αγάπη...

Πέτρα η ψυχή...

Στου κόσμου το σφαγείο...

Το Ανθρωποφαγείο...

Δεν έφταιξε...

Συνέχισε να αγαπάς...

Μια πέτρινη ψυχή...

Μεχρι να μαλακώσει.

k.r

Έρχεται κάποτε η αγάπη...Κ.Ρο.

 Και έρχεται κάποτε...

Και σε βρίσκει η αγάπη...

Σε αποδιοργανώνει, σε σαστίζει...

Κρυφά σου ψιθυρίζει...

Κάνε υπομονή, αρκεί που αγάπησες...δεν είναι λίγο...

Μη ζητάς!

k.r

Κι εσύ κορίτσι...Κ.Ρο.

 Κι εσύ κορίτσι...

Που κάποτε ξεγέλασες τον Άδη...

Λες πως κουράστηκες και θέλεις να χαθείς...

Μα να θυμάσαι...

Πάντα ένα αηδόνι το χάραμα ,για σένα τραγουδάει...

Και κάποιος σε περιμένει, σαν ήλιος να φανείς.

k.r

Τα όνειρα...Κ.Ρο.

 Τα όνειρα...

Τρένα  χωρίς προορισμό...

Μέσα στην νύχτα....

Τα όνειρα...

Άστεγοι...

Δεν ξέρουν...

Που θα τους βρει η νύχτα.

k.r

Κάποτε...Κ.Ρο.

 Κάποτε...

Βλέπαμε τον ήλιο και δακρύζαμε...

Τώρα...

Ο ήλιος μας βλέπει και δακρύζει!

k.r

Ας ήταν...Κ.Ρο.

 Ας ήταν...

Την τρυφερότητα ν' αγγίξω...

Της θλιμμένης σου ψυχής...

Τους ήλιους, τις βροχές της, τα δάση της, τις ερημιές της...

Τίποτα δεν χάθηκε, και τίποτα δεν έχει κερδηθεί...

Σαν ποταμός μονάχα, μπροστά τραβά η ζωή...

Ας ήταν...

Τα σκοτάδια σου για παντα να  φωτίσω...

Και ας χανόμουνα σαν άνεμος  μετά.

k.r

Έφευγα...Κ.Ρο.

 Έφευγα...

Χωρίς κάτι να με διώχνει..

Εκτός από εμένα...

Είχα δρόμους να τρέξω...

Να προλάβω!  

Τι άραγε;

k.r

Φώναζα! Κ.Ρο

 Φωναζα ΕΓΩ!

Φωναζες ΕΓΩ!

Φωναζε ΕΓΩ!

Τι κριμα!

φωναξε η ζωη...

και χαθηκε! 

k.r

Το παιχνίδι της Αγάπης...Κ.Ρο.

 Έπαιζε το παιχνίδι μοναχός του...

Γνώριζε πως για να έχει ενδιαφέρον ήθελε δύο...

Οι φίλοι γελούσαν, καθώς τον έβλεπαν σκεπτικό να κάθεται μονάχος...

Μόνο αυτός ήξερε τι τραβούσε η ψυχή του μ αυτό το παιχνίδι...

Το παιχνίδι της Αγάπης.

k.r

Παράξενες ψυχές...Κ.Ρο.

 Κάτι παράξενες ψυχές...

Γυμνές, ατίθασες, μοναχικές...

Τις σμίλεψε ο πόνος...

Κάτι παράξενες ψυχές...

Φαντάζουνε σκληρές...

Μα τόσο στο βάθος τρυφερές....

Κάτι παράξενες ψυχές...

Το καταφύγιό μου.

k.r

Δες με...

 Για δες με πως κυλάω...

Σ' αυτήν την κατηφόρα...

Φρένα σπασμένα, γελάω τραγουδάω...

Άφησα μνήμες πίσω μου,  δάκρυα και πόνους...

Για δες με πως κυλάω...

σ' αυτήν την κατηφόρα...την ξέρω καλά...

Κάποτε την ανέβαινα...

Θέλω να την ξεχάσω.

k.r

Βλέπω ανθρώπους...Κ.Ρο.

 Βλέπω ανθρώπους χαρωπούς...

Εμένα δεν με βρίσκω...

Άνθρώπους βλέπω  σκυθρωπούς...

Πάλι εμένα ψάχνω.

k.r

Έλα...Κ.Ρο.

 Έλα να πλήξουμε μαζί...

Στην ερημιά αυτής της πόλης...

Δεν μας αγάπησε κανείς...

Παιδί της πλήξης και της ερημιάς...

Είναι κι η αγάπη.

k.r

Από την Γη στον ουρανό.Κ.Ρο.

 Βήματα αργά...

Στο πουθενά με πάνε...

Σκέψεις πουλιά...

Στον ουρανό πετάνε...

Από την Γη στον Ουρανό...

Μια βόλτα η ζωή μου.

k.r

Κάντε ησυχία! Κ.Ρο.

 Ένας όμορφος κόσμος...

Με εύγλωττες ...

Πανάκριβες σιωπές!

Κατοικεί η αθωότητα εντός του...

Κάντε ησυχία!

k.r

Και τι ζητάνε οι ναυαγοί; Κ.Ρο.

 Και τι ζητάνε οι ναυαγοί;

  μοναδική αποσκευή η κουρελιασμένη τους ψυχή ...

Τους ξέβρασε το κύμα...

Στην ερημιά του κόσμου...

 μια αγκαλιά και λίγη αγάπη τους αρκεί!

k.r

Αν υπήρχε...Κ.Ρο

 Αν υπήρχε...

Ακτινογραφία ψυχής...

Δεν θα έφταναν...

Οι εντατικές όλου του κόσμου!

k.r

Δεν έχει τέλος...Κ.Ρο.

 Σ αγαπώ!...

Κι εγώ!...

Σ αγαπώ!...

Κι εγώ!....

Σ αγαπω!...

Κι εγώ!...

Σ αγαπώ!...

Κι εγώ!

Δεν έχει τέλος αυτό το ποίημα...

k.r

Να σ αναστήσω...Κ.Ρο.

 Σου ειπα θελω να σ αναστησω...

και τι ζητανε οι ζωντανοι...

σε τοσους αναμεσα νεκρους μου ειπες.

Αλλωστε...

η ζωη παντα θα γυρναει την πλατη στους ζωντανους...

και θα τιμαει τους ακινδυνους νεκρους της.

k.r

Με ένα κλικ.Κ.Ρο

 Με ενα κλικ...

Με ενα κλικ διαγραφουμε τον φιλο...

με ενα κλικ κανουμε καινουργιο...

συμφωνουμε με ενα κλικ...

με ενα κλικ διαφωνουμε...

υπογραφουμε με ενα κλικ...

με ενα κλικ παρισταμεθα σε εκδηλωσεις...

αγοραζουμε με ενα κλικ...

πουλαμε με ενα κλικ...

με ενα κλικ αγαπαμε...

με ενα κλικ μισουμε...

με ενα κλικ ζουμε...

ετσι απλα...

χωρις προσπαθεια καμμια. 

k.r

Τ ανείπωτα...Κ.Ρο.

 Και για τ ανείπωτα μη ρωτάς...

Παιδιά μοιάζουν, που χάθηκαν σε πολύβουη λεωφόρο...

Κανείς δεν τα βοήθησε, να βρούν τον προορισμό τους.

k.r

Απόψε.Κ.Ρο.

 Απόψε όλη νύχτα...

Έβρεχε ο ουρανός ...

Το όνομά σου.

 Κι εγώ τριγύρναγα στους δρόμους...

 μια στάλα από την γεύση σου  να πάρω.

k.r

Ξέρω ένα κορίτσι.Κ.Ρο.

 Ξέρω ένα κορίτσι...

Το λούζει ο ήλιος...

Την άνοιξη ανθίζει...

Το καλοκαίρι γαληνεμένη θάλασσα  μοιάζει...

Απαλό χιόνι τον χειμώνα...

Κάποτε τον θάνατο προσπέρασε...

Του γύρισε την πλάτη...

Την ζωή αγάπησε!

k.r

Από ένα αστείο...Κ.Ρο.

 Από ένα αστείο...

Μια ελαφρότητα...

Δύο άνθρωποι έρχονται κοντά...

Και μπορούν να ξεκινήσουν...

Σημαντικά πράγματα.

Στην συνέχεια αν δεν βαθύνουν  αυτό που ξεκίνησαν....

Θα εξαφανιστούν όλα!

k.r

Μην τυχόν.Κ.Ρο.

 Να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας...

Να τα εμπιστεύεστε...

Να τα σέβεστε...

Να τα αγαπάτε...

Μην τυχόν και γίνουν τίποτα ποιητές...

Όταν μεγαλώσουν!

k.r

Τις νύχτες.Κ.Ρο.

 Τις νύχτες που κοιμάμαι...

Και έχει ησυχία...

Να προσπαθείς...

Να ερμηνεύσεις...

Την ψυχή μου...

 τα ονειρά μου.

Ποτέ δεν άντεχα την φασαρία.

k.r

Γλυκιά μελαγχολία.Κ.Ρο.

 Η γλυκιά μελαγχολία...

Που έκρυβε το βλέμμα της...

Πρόδιδε την αγάπη της για την ζωή...

Που την πρόδωσε!

k.r

Διπολική διαταραχή.Κ.Ρο.

Ήταν πάντα στο επίκεντρο!

Όμορφη κοπέλα.

Μακριά πλούσια μαλλιά...

καλλίγραμα  πόδια...

μάτια μεγάλα χαμογελαστά.

Κάποιος την είχε προειδοποιήσει.

Μη μου χαλάς το όνειρο του είπε...

Άσε με να παίξω.

Τώρα, την επισκέπτεται...

καθημερινά τα απογεύματα στην ψυχιατρική κλινική. Κ.Ρ

Τραύματα! Κ.Ρο.

 Τραυματα...

πανω σε λευκες σελιδες...

θαυματα περιμενουν...

στης ψυχης τα τρισβαθα. 

k.r

.

Σε κάθε δρόμο...Κ.Ρο

 Σε κάθε δρόμο αυτής της πόλης...

κάτι έχω αφήσει...

Σε κάποιον τα χέρια μου...

Σε άλλον τα πόδια μου...

Τα λόγια μου και τις κραυγές μου...

Τις σιωπές μου...

 την ψυχή μου έσωσα, κι αυτή κουρελιασμένη ....

Κάτι είναι κι αυτό.

k.r

Δεν χάνονται...Κ.Ρο.

 Δεν χάνονται έτσι οι άνθρωποι...

Ο καθένας ψάχνει τον δικό του δρόμο ...

αυτόν που θα τον οδηγήσει...

πίσω στον εαυτό του...

για να συναντηθούν ξανά, αγνοί κι αθώοι.

k.r

Κουράστηκα...Κ.Ρο.

 ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.

Κουράστηκα να περιμένω...

Σε μια πόλη-ζόμπι μένω...

Τριγύρω όλοι φοβισμένοι ...

Σε χειρουργείο στριμωγμένοι,

Η ζωή σ' ένα φορείο, στα  επείγοντα νοσοκομείου,

Η χαρά σε απεργία ,υποταγή στην εξουσία 

όνειρα κουρελιασμένα, σε συρματόπλεγμα ριγμένα

εσύ να είσαι μακριά μου,  εγώ μέσα στην μοναξιά μου

Όχι δεν θέλουν το καλό μου, γυρεύουν μονάχα τον χαμό μου

Μία νύχτα ξερω με φεγγάρι, θα σαλπάρω κι όπου με βγάλει ,κουράστηκα.

k.r

Να δακρύζω...Κ.Ρο.

 Να δακρύζω...

Για μένα...

Για άλλους...

Στέγνωσα!

Κι εγώ που ήθελα ,να σηκώσω αυτούς που δεν μπορούσαν να περπατήσουν...

Rock n roll να χορέψουν...

Όσους να μιλήσουν δεν μπορουσαν...

Όμορφα τραγούδια να τραγουδήσουν...

Και όλους της Γης τους προδομένους...

Με χάδια κι αγάπη να πλημμυρίσουν.

k.r

Άφησα τα λόγια...Κ,Ρο.

 Άφησα τα λόγια...

Να πέσουν κάτω...

Τόσος θόρυβος...

Για το τίποτα...

Κι εσύ έψαχνες για νικητή...

Σε έναν κόσμο χαμένο!

k.r

Αυτό το λίγο...Κ.Ρο.

 Αυτό το λίγο που μου δόθηκε...

Το δαφνοστεφανώνω...

Σαν κόρη οφθαλμού το προσέχω...

Με πολύχρωμα χρώματα το βάφω...

Σ αυτό το λίγο μια μέρα θα  κατοικήσουμε...

Και κάτι μεγάλο φωτεινό θα φτιάξουμε!

k.r

Απ' την πολύ λαχτάρα...Κ.Ρο.

 Απ την πολύ λαχτάρα ...

Μια μέρα να συναντηθούμε...

Ίσως λέξη να μην βγαίνει...

Η σιωπή και το βλέμμα θα τα λένε όλα...

Και όλα θα είναι αληθινά!

k.r

Όμορφος είν' ο κόσμος...Κ.Ρο.

 όμορφος είν'ο κόσμος που έφτιαξα με κόπο...

Και μέσα του κατοικώ...

Που και που σκοτώνω καμμιά θλίψη...

Που πάει να μπει, απ' τ' ανοιχτό παράθυρο.

k.r

Ηλεκτρονικός έρωτας...Κ.Ρο.

 Ηλεκτρονικό φιλί...

Μια αγκαλιά ηλεκτρονική...

Ένα σ' αγαπώ...

Τα λέμε...

Έτσι κάθε ξημέρωμα τελειώνει...

Ο ηλεκτρονικός μας έρωτας.

k.r

Φοβάμαι! Κ.Ρο.

 Παγωμένος ο ήλιος λαμπερός...

Σημάδι ζωής κανένα...

Θλιμμένα ο σκύλος με κοιτάζει...

Διαβάτες με πένθιμο βηματισμό...

Μήπως σε κέρδισε το ψεύτικο όνειρο...

Κι εκεί ψηλά σε πήγε;

Σου άρεσαν τα ταξίδια...

Φοβάμαι!

k.r

Χιονονιφάδα...Κ.Ρο.

 Χιονονιφάδα...

Στο μαλλί σου να κάθομαι...

Εσύ να με διώχνεις...

Και να'μαι η επόμενη.

k.r

Σαν άγριος...Κ.Ρο.

 Σαν άγριος έζησα...

Στου εφήμερου την πλάνη παραδομένος...

Ψευτοχαρές...

Ψευτονίκες...

Σαν Άγιος θα φύγω...

Με μνήμες μαχαίρια...

Και μια γαλήνη που η κούραση φέρνει...

Χωρίς η ουσία μου ν αγαπηθεί.

k.r

..

Τίποτα ακατάληπτο...Κ.Ρο.

 Τίποτα ακατάληπτο...

Ανεξερεύνητες  περιοχές της ψυχής είναι...

Μιλάμε μόνο για σωστό και λάθος...

Μικρά τα βήματα...

Δεν θα φτάσουμε πότε.

k.r

Σκέψεις...Κ.Ρο.

 Πρώτα σπέρνουν τον θάνατο...

Και έρχονται μετά...

Να σου πουλήσουν ακριβά...

Την σωτηρία σου.

k.r

Τόσο εύθραυστη...Κ.Ρο.

 Τόσο εύθραυστη ήσουν...

Σαν σιωπή που έσπασε...

Μέσα στην βουβή νύχτα...

Από το θρόισμα των φύλλων μιας λεύκας...

Που έχασκε στη μέση του πουθενά!

k.r

Για ποιο ποίημα; Κ.Ρο.

 Και αν δεν κατάφερα Ανατολή να γίνω...

Χρώμα  από μια Δύση και να σου προσφερθώ...

Λουλούδι ν' ανθίσω, να μοσχοβολήσω...

Βροχή αν δεν κατάφερα να γίνω...

Τις θλίψεις σου να τις ξεπλύνω...

Πουλί να γίνω να πετάξω...

Την λευτεριά  να νιώσουμε μαζί...

Για ποιο ποίημα να σου μιλήσω;

k.r

Και αν με δείτε...Κ.Ρο.

 Και αν με δείτε αγκαλιά...

Με έναν κάδο σκουπιδιών...

Μη πείτε πως τρελάθηκα...

Είναι που αξία θέλω να δώσω...

Σε κάθε άχρηστο...

Σε κάθε πεταμένο!

k.r

Αναζητώντας...Κ.Ρο.

 Αναζητώντας την χαρά...

Νόμιζα πως ξόρκιζα την θλίψη...

Ξόδεμα ψυχής ήταν μονάχα...

Ότι διώχνεις επιστρέφει δριμύτερο...

Αγάπησα τις θλίψεις...

Χαρούμενος θλιμμένος περπατώ!

k.r

Τα κάλπικα...Κ.Ρο.

 Τα καλπικα...

δεν ειναι δυσκολο ν αναγνωρισεις...

Αρκει...

να στεκεις μακρια...

απο συμφεροντα και φιλοδοξιες...

και το βλεμμα καθαριζει.

k.r

Οι αποστάσεις...Κ.Ρο.

 Οι αποστάσεις...

Κρατάνε ζωντανά τα όνειρα...

Και οι σιωπές...

Τα όμορφα λόγια!

k.r

Να αγαπηθούμε...Κ.Ρο.

 Να αγαπηθούμε...

Χωρίς ταυτότητα...

Χωρίς ονοματεπώνυμο...

Προσπερνάμε...

 Προσπερνάμε  βιαστικά...

Χαμένοι στις σκέψεις μας...

Πόσα σ' αγαπώ χαθήκαν  έτσι;

k.r

Ζητούσες...Κ.Ρο.

 Ζητούσες να αναδυθείς... 

Μα πως;

Αφού φοβόσουνα τις καταδύσεις;

k.r

Έιναι στιγμές...Κ.Ρο.

 Είναι στιγμές...

Την ψυχή μου επιθυμώ...

Να παραδώσω...

Κάπου να ξαποστάσει... 

Χωρίς υποκρισία...

Φόβο...

Ψέμα...

Εκμετάλλευση...

 Να ξαναγίνει αθώα!

k.r

Έπιασε βροχή!Κ.Ρο.

 Έπιασε βροχή...

Έτρεξες τα όνειρα να μαζέψεις...

Μήπως και βραχούν...

Πρόλαβε ο Βαρδάρης...

Τα φύσηξε μακριά!

k.r

Όμορφα ταξίδια...Κ.Ρο.

 Τα πιο όμορφα ταξίδια...

Εκείνα της ψυχής...

Που για το τίποτα αγαπάς...

Χωρίς λόγο και σκοπό...

Χωρίς να θέλεις, να ζητάς...

Αυτά είναι που μένουν...

Τα άλλα εντυπώσεις...

Γρήγορα φεύγουν!

k.r

Φεγγάρια... Κ.Ρο.

 Φεγγαρια που δεν προλαβαν...

πανσεληνοι να γινουν...

λουλουδια τ αρωμα τους...

δεν προλαβαν να χαρισουν...

Ανθρωποι το ειναι τους...

δεν προλαβαν να γνωρισουν...

Ζωη σταλαγματια...

κι ωκεανος ο κοσμος. 

k.r

Αν δεν φανείς...Κ.Ρο.

 Και αν δεν φανείς...

Και τ όνειρο έχει ξεθωριάσει...

Και αν θολή ανάμνηση...

Τα σ αγαπώ μου γίνουν...

Δεν πειράζει!

Καλύτερος άνθρωπος θα έχω γίνει!

k.r

Ευχές...Κ.Ρο.

Προσμονές...

Ευχές βροχή...

Ελπίδες πλημμύρα...

Άρχισαν να κουράζονται κι αυτές...

Κρυφά σα να σου λένε...

Άνθρωπε σταμάτα...

Τα λόγια σου δεν έχουν αξία,..

Στρέψου εντός σου...

Μη μένεις στην επιφάνεια...

Όσο η ύλη σε καθορίζει...

Μονάχα προβλήματα θα συναντάς...

Είσαι παραπάνω από σκυλί , γλείφει τ αφεντικό για μια λειχουδιά...

Οι εξουσιαστές σου το γνωρίζουν...

Είσαι προβλεπόμενος γι αυτό διαχειρίσιμος...

Γίνε απρόβλεπτος...

Γίνε η ουσία σου...

Πώς θα γίνεις επανάσταση;

Γίνε ο βαθύς εαυτός σου...

Μέρος του σύμπαντος είσαι...

Ενώσου με τους συνανθρώπους...

Περαστικοί είμαστε, αυτό μας ενώνει...

Πίσω τι θ αφήσουμε;

Του χρόνου πάλι θα εύχεσαι...

Χωρίς βήμα μπροστά.

k.r

Σ αγάπησα! Κ.Ρο

 Σ αγάπησα ...

Αθόρυβα και ταπεινά...

Χωρίς κραυγές και ζήτω...

Σ αγάπησα...

Χωρίς να ζητώ...

Να θέλω, να μετράω...

Σ αγάπησα...

Με σιωπή και βλέμμα αληθινό...

Σ αγάπησα...

Λεύτερη να περπατάς...

Να βρίζεις, να κλωτσάς...

Και όποτε ζητάς, γαλήνη να  προσφέρω...

Σ αγάπησα...

Γι αυτά που προσπαθείς...

Παλεύεις και αξίζεις...

Μα κάποιοι σου τα στέρησαν...

Σ αγάπησα...

Για τα σκοτάδια σου, και το κρυμμένο Φως σου!

k.r

Ανέμελο περπάτημα...Κ.Ρο.

 Το ανέμελο περπάτημα ...

Δίχως σκοπό...

Δεν θέλεις κάπου να φτάσεις...

Κανείς δεν σε περιμένει...

Το σώμα σου, η ψυχή σου...

Δίχως σκέψεις...

Τι αθωότης! 

k.r

Να με θυμάσαι...Κ.Ρο.

 ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ...

Δεν θέλω να με θυμάσαι...

Στα επιπόλαια τσουγκρίσματα ποτηριών...

Και στις εφήμερες χαρές της μέθης...

Δεν θέλω να με θυμάσαι...

Στα πολυσύχναστα καφέ...

Και μες στους θορύβους των πολλών...

Να με θυμάσαι...

Όταν τριγύρω σου όλα καταρρέουν...

Κάτω απ' τον ξάστερο ουρανό...

Ευχή να κάνεις...

Και σαν αστέρι να πέφτω.

k.r

Και αν...Κ.Ρο.

 Και αν...

Τόσο σ αγάπησα...

Είναι που πολύ στην ζωή ονειρεύτηκα...

Γκρεμίστηκα και πόνεσα...

k.r

Θαύματα! Κ.Ρο.

 Σ'ανήλιαγα υπόγεια...

Θαύματα συμβαίνουν...

Όταν τα λούζει η αγάπη...

Ζηλεύουν οι ουρανοξύστες!

k.r

Δεν θέλω...Κ.Ρο

 Δεν θέλω να γνωρίζω...

Και τι έμαθα άραγε;

Να ξεχαστώ...

 επιθυμώ...

Κάτω απ' την αστροφεγγιά...

Όλα τα μυστικά εκεί θα βρω.

k.r

Το άστρο μου.Κ.Ρο.

 Το άστρο μου...

Το έσβησα μονάχος...

Κανείς άλλος δεν φέρει ευθύνη...

Το Φου μονάχος  τόκανα!

k.r

Ένας θλιμμένος. Κ.Ρο.

 Κάπου εκεί...

Ψηλά στον Βορρά...

Υπάρχει ένας θλιμμένος...

Του κόσμου τον πόνο κουβαλά...

Νότες στην θάλασσα φυτεύει...

Στην Γη γαλήνη περιμένει...

Κάπου εκεί...

Ψηλά στον Βορρά...

Υπάρχει ένας θλιμμένος...

Τριγύρω δεν βρίσκει την χαρά...

Το κύμα μονάχα του χαμογελά...

Ακούει του Βαρδάρη  μυστικά..

Στον ουρανό τα βράδια τραγουδά...

Κάπου εκεί στον Βορρά...

Υπάρχει ένας θλιμμένος...

Το χαμόγελο περιμένει ξανά...

Απ' του Νότου να 'ρθει...

Την μεριά.

k.r

Μονάχα να σε συναντήσω!Κ.Ρο

 Θα βάψω τους δρόμους κόκκινους...

Όχι με αίμα θανάτων...

Μα με αγάπης αίμα...

Χιλιόμετρα ξυπόλητος θα τα τρέξω...

Ίχνη αγάπης απ' τις πληγές...

Πίσω μου θ αφήσω...

Μονάχα να σε συναντήσω!

k.r

Ότι...Κ.Ρο.

 Ότι κι αν είπα...

Ότι κι αν έγραψα...

Ότι κι αν έπραξα...

Ένα κομμάτι αληθινής αγάπης έψαχνα!

 k.r

Μίλα μου.Κ.Ρο.

 Μίλα μου για την βροχή...

Να σου μιλώ για ήλιο...

Κι  δυο  μαζί για σύννεφα που ταξιδεύουν.

k.r

Δεν χαθήκαμε!Κ.Ρο.

 Να μην χαθούμε είπες!

το δικό σου να μην χαθούμε...

Δεν έμοιαζε των άλλων των υποκριτών...

Που το λένε βιαστικά, μόνο και μόνο να εξαφανιστούν...

Κραυγή αγωνίας ήταν...

Και δεν χάθηκα...

Δεν χάθηκες...

Δεν χαθήκαμε!

k.r

Εμείς...Κ.Ρο.

 ΕΜΕΙΣ...

Εμείς οι σκοτεινοί...

Μέσα απ' τα σκοτάδια μας...

Ποθούσαμε ζωή...

βλέμμα υγρό...

Χαμόγελο πικρό...

κι' ένα κρυμμένο μυστικό...

Βιώναμε πολλά...

λέξη δεν έβγαινε καμμιά...

Εμείς οι σκοτεινοί...

  το πως ψάχναμε και το γιατί...

Δέκτες ευαίσθητοι...

ευάλωτοι  και εύθραυστοι...

Εμείς οι σκοτεινοί...

Που να χωρέσουμε εμείς...

Απέραντες οι αγκαλιές μας....

χρυσές τριγύρω  οι φυλακές μας

k.r

Ο ήλιος...

 Η μέρα ξημέρωσε...

Τα μάτια μου άνοιξα...

Πελώριος ο ήλιος, με περίμενε καρφωμένος στον ουρανό...

Τίποτα δεν ζητούσε, μονάχα ένα χαμόγελο μου.

Αν ψάχνεις...Κ.Ρο.

 Αν ψάχνεις κορμί να ξεδιψάσεις...

Πέρνα μια βόλτα απ' την ψυχή...

Αν όχι...

Γρήγορα πάλι θα διψάσεις...

Και άλλο κορμί θα ψάχνεις.

k.r

Οι καθωσπρέπει.Κ.Ρο.

 Εσείς οι καθωσπρέπει...

Που γνωρίζετε καλά από πρέπει...

Αφήστε εμάς τους φαντασμένους...

Να αγαπάμε τους χαμένους.

Εσείς οι καθωσπρέπει...

η ζωή σας σε μια γυάλα...

Μα οι δικές μας οι ψυχές...

Με την ζωή έπαιζαν μπάλα...

Εσείς οι καθωσπρέπει...

Πάντα στο μέτρημα, και όλα στο ζύγι...

Εμείς όμως δεν θέλαμε...

η ζωή να μας ξεφύγει.

k.r.

Οι βόλτες...Κ.Ρο

 Είναι κι αυτές οι βόλτες...

Που κάνεις στην σκέψη μου...

Φορές με βασανίζει η απουσία σου...

Άλλες με γαληνεύει και μόνο η ύπαρξή σου...

Έστω και μακριά μου...

Πόσο απέχει το βάσανο από την γαλήνη;

k.r

Ήταν στιγμές

 Ήταν στιγμές...

Που τόσο κοντά ερχόμασταν...

Άλλες...

Τόσο μακριά...

Δεν είχαμε σπάσει τις αλυσίδες...

Που  κρατούσαν δέσμιες τις ψυχές μας.

k.r

Μας περιμένουν...Κ.Ρο.

 Θάλασσες...

Περιμένουν...

Να μας ταξιδέψουν...

Σ' ανθισμένες πολιτείες...

Εκεί που οι λέξεις μοσχοβολάνε....

Δυόσμο, ρίγανη και μέντα....

Ήλιοι χρυσοκίτρινοι...

Την ψυχή μας περιμένουν να ζεστάνουν....

Τις παγωμένες νύχτες...

Άνεμοι ολόφρεσκοι...

Να φυσήξουν περιμένουν...

Την θλίψη να πάρουν μακριά...

Ποταμοί κρυστάλλινοι ....

Να κυλήσουν περιμένουν, τις ψυχές ....

Να καθαρίσουν...

Μα εσύ ως τότε να γελάς.

k.r

Μοσχοβόλαγες.Κ.Ρο.

 Μοσχοβόλαγες αγάπη...

Σε έναν κόσμο άοσμο.

 k.r

Όλη την νύχτα.Κ.Ρο

 Έσκαβα όλη την νύχτα...

Μόνο και μόνο να βρω ένα παιδάκι...

Χωμένο κάτω απ' το βαρύ τραπέζι του σαλονιού....

Να παίζει με ένα αεροπλανάκι, και να ονειρεύεται να πετάξει.

k.r

Ο πληγωμένος.Κ.Ρο.

 Ο πληγωμένος...

Ζητά ν' αγαπηθεί χωρίς προϋποθέσεις...

Αγάπησε τις πληγές του...

Και θα σου χαρίσει τον κόσμο.

k.r

Περιμένω...Κ.Ρο

 Περιμένω...

Νύχτα παγωμένη...

Άργησες...

Περιμένω...

Δύο φώτα αναμμένα μοναχά...η παρηγοριά μου!

k.r

Εκεί να φτάσουμε!Κ.Ρο.

 Αθόρυβα την νύχτα περπατάω...

Στα μονοπάτια της ψυχής σου...

Μη  φοβηθείς! 

Χαλάσματα...

Ερημιά...

Σιωπές...

Κραυγές...

Πάθη...

Πόθοι...

Μα να!  μια  όαση εκεί στην ακρούλα...

Πολύχρωμα λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα, καθάρια νερά....

Ευωδιάζει η γαλήνη...

Εκεί ο προορισμός...

Εκεί να φτάσουμε!

k.r

Να φανερωθώ,ναφανερωθείς.Κ.Ρο.

 Να φανερωθώ...

Να φανερωθείς...

Ολόφωτοι...

Ανάμεσα στ'αστέρια να προχωράμε...

Οι σβησμένες ψυχές ν' ανάψουν...

Τα βήματα μου να φοράς...

Κι εγώ φορώντας την ψυχή σου...

Την ζωή να αγκαλιάζουμε.

k.r

Μου είπανε.Κ.Ρο.

 Μου είπανε να ζυγίζω τα λόγια μου...

Έσπασα τις ζυγαριές!

Μου είπανε μετρημένος να είμαι...

Έκαψα όλα τα μέτρα!

Μου είπανε να κοιτάζω το συμφέρον μου...

Σε rock bars κέρναγα τους άφραγκους...

Φιλοξενούσα αδέσποτους...

Επέζησα!

Κανείς δεν μου μίλησε για αγάπη...

 μονάχος έμαθα να αγαπάω!

k.r.

Θεέ να με φυλάς...Κ.Ρο.

 Θεε...

να με φυλας απ τις επαναληψεις...

τα λογια μου διαφορετικα...

μα παντα τα ιδια λενε...

Τα ίδια πάντα ζητάνε...

τι μας απεμεινε λοιπον...

εκτος απο τις πραξεις;

εκει οι πρωτοι θα φανουν...

εκει οι τελευταιοι.

 k.r

Του ήλιου μοιάζεις.Κ.Ρο.

 Εκεί ψηλά που σ' έβαλα...

Δεν φτάνω να σ' αγγίξω...

Αχ πόσο του ήλιου μοιάζεις...

Και σ' αγαπώ, και είσαι μακριά μου...

Για λίγο ας μπορούσα να σ' αγγίξω...

Κι' από τις φλόγες σου ας ήταν να καώ.

k.r.

Η ευτυχία μου.Κ.Ρο.

 Η ευτυχία μου...

Κάτι ξεχασμένα κέρματα...

Στην τρύπια τσέπη του παντελονιού μου...

Φτάνουν για ένα πακέτο τσιγάρα!

Τα όνειρά μου...

Φύλλα φθινοπωρινά...

Σε έρημο δρόμο...

Που βιαστικά μάζεψε ο οδοκαθαριστής.

k.r.

Τα πήρε η βροχή!Κ.Ρο.

 Τα λόγια μου τα πήρε η βροχή...

Ξέβαψε πάνω στο χαρτί...

Το κόκκινο μελάνι...

Που θα ταξιδέψουν;

Άλλοι θα ξεδιψάσουν...

Άλλοι θα δακρύσουν...

Ε και;

Λόγια ήταν!

Τα πήρε η βροχή!

k.r

Αόρατα νήματα.Κ.Ρο.

 Υπόγειες διαδρομές...

Αόρατα νήματα...

Μας δένουν με ανθρώπους...

Που δεν συναντήσαμε ποτέ...

Ούτε μια λέξη ανταλλάξαμε...

Και όμως βαθιά μας αγάπησαν, και τους αγαπήσαμε. k.r

Οι άνεμοι.Κ.Ρο.

 Και ποιος τους ανέμους ν' αγαπήσει;

Χαλάνε το μαλλί των καθωσπρέπει κυριών...

Σηκώνουν τις φούστες σεμνότυφων γυναικών...

Λες και θέλουν να τις γδύσουν...

Παίρνουν τις στέγες από τα σπίτια πλουσίων...

Να δούνε κι αυτοί λίγο ουρανό...

Μονάχα οι ταξιδευτές  τους ανέμους αγαπάνε.

Χρόνε αθώε.Κ.Ρο.

 Όλα ανάμνηση...

στην επόμενη ανάσα.

Στον επόμενο χτύπο της καρδιάς...

όλα χθες.

Χρόνε αθώε...

σε τίποτα δεν φταις... 

Εμείς ασθμαίνοντας τρέχουμε πάνω σου...

Κι εσύ ακίνητος... ειρωνικά γελάς.

Θα πουν πως καταλαβαίνουν. Κ.Ρο.

 Στις μεγάλες χαρές...

Στις μεγάλες θλίψεις...

Μέγα το πλήθος...

Ζητωκραυγάζει!

Συμπονά! 

Λέει πως καταλαβαίνει...

Τι καταλαβαίνει;

Μονάχο το χάραμα σε βρίσκει...

Και ο ήλιος ανατέλλει.

Διαμάντια στα σκουπίδια. Κ.Ρο.

 Ψάχνω διαμάντια στα σκουπίδια...

Σε κάτι υπόγεια υγρά... 

Και σε ψυχές που δεν τις βρήκαν...

Αποσκευές που ξεχαστήκαν..

Σε κάτι αίθουσες ψυχρές...

Σταθμών λεωφορείων.

Δεν πρόλαβαν ποτέ να λάμψουν...

Κι ας είχαν στο βλέμμα την χαρά....

Με μια μαχαιριά μες την ψυχή τους...

Σε σκοτεινά γυρνούν στενά.

Διαμάντια είναι κι ας μην λάμπουν...

Κανέναν δεν πείραξαν ποτέ...

Οι ενοχές τους μαχαίρι πήραν...

το στρέψανε  προς την καρδιά .κ.ρ

Στην Λ.Π

Κοντά στον εαυτό σου...Κ.Ρο.

 Και μη  σε  απασχολεί!

Με όσο λιγότερους...

Ανθρώπους μένεις τριγύρω σου.. 

Τόσο περισσότερο κοντά...

Στον εαυτό σου είσαι.

Ύμνοι...Κ.Ρο.

 Άλλος υμνεί την ζωή ...

Άλλος τον θάνατο...

Άλλος τον έρωτα...

Και άλλος την αγάπη.

Ότι και να υμνείς...

Κανείς δεκάρα δεν δίνει τσακιστή για τους ύμνους σου...

Ο καθένας στην δική του φυλακή...

Υμνεί με τον δικό του τρόπο τα δικά του.

...

Μας βασανίζει...Κ.Ρο.

 Μας βασανίζει...

η δικιά μας κακία...

παρά των άλλων...

εξιλέωση γυρεύουμε...

Γι αυτό μιλάμε συνέχεια γι αγάπη.

Ο πραγματικά καλός δεν μιλάει. Είναι ο ίδιος αγάπη.

Ε και; Κ.Ρο.

 Χάθηκα! ε και;

Πόνεσα! ε και;

Αγάπησα! ε και;

Γίνε δυνατός μου είπανε...

Πόσο; τους ρώτησα....

Τόσο που να μην ξεχωρίζω από τα άλλα ζώα της αγέλης;

Άφησα το παράθυρο ανοιχτό. Κ.Ρο.

 Άφησα το παράθυρο ανοιχτό...

Μια ηλιαχτίδα μέσα να περάσει...

Ένα ψέμα, μια ελπίδα...

Άφησα το παράθυρο ανοιχτό...

Να μπει το λαβωμένο  Περιστέρι...

Στην αγκαλιά μου να κουρνιάσει...

Τα νέα απ' τον πόλεμο να  φέρει.

Στον έρωτα...Κ.Ρο.

 Μη ψάχνεις στον έρωτα...

δικαιοσύνη...

Πάντα ο ένας θα φλέγεται!

Πολλοί σ αγάπησαν. Κ.Ρο

 Πολλοί σ αγάπησαν...

Μα εσύ αυτόν ζητούσες...

Που στον γκρεμό σε οδηγούσε.

Μία απόδραση Κ.Ρο.

 Μία απόδραση ζητάμε...

Ο δρόμος της φυγής...

Μέρη χωρίς ταυτότητες...αναζητάμε....

Βαρυποινίτες της ζωής...

Γνωρίζουμε πως κάποτε όλα τελειώνουν... 

Μία απόδραση χωρίς ταυτότητα...

Ζητάμε! κ.ρ

Εύθραυστοι άνθρωποι. Κ.Ρο.

 

Αυτοί...

οι τόσο εύθραυστοι άνθρωποι...

που τόσο εύκολα ραγίζουν...

την τρυφεράδα τους απλόχερα χαρίζουν...

δεν έμαθαν ποτέ να παζαρεύουν...

και πόνο δεν φοβήθηκαν ποτέ.

Πραγματικός εαυτός Κ.Ρο

 Όταν αδειάσεις από τα άχρηστα που κουβαλούσες χρόνια, 

Δημιουργείται μέσα σου ένα κενό.

Στην αρχή νιώθεις άβολα. Λες εγώ είμαι;

Δεν ξέρεις που πατάς και που πηγαίνεις. Το στάδιο είναι μεταβατικό.Μετά  σιγά σιγά ,γεμίζεις την ψυχή σου με πολύτιμα πράγματα, πράγματα ταιριαστά με τον πραγματικό σου εαυτό, αρχίζεις και γαληνεύεις. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Αλλάζει ο τόνος της φωνής σου, το χαμόγελό σου, το περπάτημά σου οι ρυθμοί σου, δεν νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις τίποτα γιατί είσαι πραγματικά αυτό για το οποίο γεννήθηκες.

Είναι και όσα...Κ.Ρο.

 Είναι και όσα...

δεν σου είπα...

Μα ένιωσα βαθιά...

Οι λέξεις έχαναν το νόημα μπροστά τους...

Πρόδιδαν  τα συναισθήματα...

Ότι αξίζει στην ζωή...

 δεν περιγράφεται...

Το μεγαλειώδες το βιώνεις.κ.ρ

Ότι μου λείπει.Κ.Ρο.

 Ότι μου λείπει...

Κρυφά στους άλλους, αυτό ποθώ...

Κι ας μην τ ομολογώ...

Γυαλί που κόβει η αλήθεια...

Πως να την αγαπήσω.

Ο ποιητής.Κ.Ρο.

 Εθαύμαζαν τον ποιητή...

Κι αυτός, στο υγρό υπόγειό του...

Ετοίμαζε την αγχόνη.κ.ρ

Ο ρόλος του κακού.Κ.Ρο

 Ο ρόλος του κακού δεν μου πήγαινε...

Όποτε τον υποδυόμουν,  το θέατρο της ψυχής μου πάντα άδειο.

Ταπεινό χαμομηλάκι γίνε! άκουσα μια φωνή να λέει...

Να σε ποδοπατούν, και να εξακολουθείς να ευεργετείς...

Κορόιδο να σε φωνάζουν, και να χαμογελάς.

Έτσι, δύναμη θα αποκτάς!

Έκτοτε, το θέατρο της ψυχής μου ασφυκτικά γεμάτο!  κ.ρ

Οι άστεγοι...Κ.Ρο.

 

 Με θαυμασμό τους άστεγους  κοιτάζω...

 η ελευθερία τους...

Η αληθινή αξιοπρέπεια...

Ο καθένας και μια ιστορία...

Η κάθε τους μέρα  περιπέτεια...

Όχι οίκτο...

Ήρωες είναι...

Άλλωστε το περήφανο βλέμμα τους δεν  το επιτρέπει.

Αργά τα βράδια τον ύπνο τους παρατηρώ...

Σε παγκάκια..

εισόδους οικοδομών.. στάσεις λεωφορείων..

Και πάντα το ίδιο ερώτημα ...

Τι όνειρα άραγε  βλέπουν;

Για κάποιους...Κ.Ρο.

Για κάποιους θα είσαι βασιλιάς...

Για κάποιους θα είσαι αλήτης...

Τι άλλο είναι η ζωή;

Μερεύει ο άνθρωπος...Κ.Ρο.

 Μερεύει ο άνθρωπος...

σαν το Εγώ του...

δεν έχει ανάγκη...

άλλο να τραφεί...

Σωπαίνει...

Ψάχνει την πιο ψηλή βουνοκορφή. κ.ρ

Το τίποτα και το κάτι...Κ.Ρο.

 Και ποιος είσαι; Ρώτησες...

Ένα τίποτα ντυμένο κάτι σου απάντησα.

Το τιποτά μου ν αγαπάς...

Το κάτι, από κάποια λαϊκή φθηνά αγόρασα! κ.ρ

Και όσοι δεν μπόρεσαν ..Κ.Ρο.

 Kαι οσοι δεν μπορεσαν...

τον εαυτο τους να ξεγελασουν...

τους ξελογιασε...

 

Ο ουρανός...

Ο ήλιος...

Η νύχτα...

Τ άστρα... 

Το φεγγάρι. κ.ρ

Με τους λίγους!...Κ.Ρο.

 Ας μείνουμε με τους λίγους....

Οι πλειοψηφίες πάντα απρόσωπες...

Δημιουργοί θορύβων είναι...

Και κυνηγοί συμφερόντων.

Ας μείνουμε με τους λίγους...

Τους αγενείς τους αγέλαστους τους ντόμπρους τους απροσάρμοστους...

Αυτούς που  εαυτούς έκαψαν...

Και έμαθαν τι πάει να πει αλήθεια. κ.ρ

Τι είναι ο Έρωτας;Κ.Ρο.

 Μη ρωτάς ο Έρωτας τι είναι...

Διάλυση είναι!

Διαλύεται ο ένας μέσα στον άλλον και χάνονται.

Παραδείσους ψάχνουν να κατοικήσουν...

Ας ονειρευτούμε λοιπόν.  κ.ρ

Σκάβεις βαθιά...Κ.Ρο.

 Σκάβεις βαθιά...

Έκπληξη!

Που ήταν κρυμμένη τόση αγάπη; Απορείς!

Το ξόδεμα αρχίζεις...

Φοβάσαι πως μια μέρα θα σε πνίξει! κ.ρ

Το PIN της χαράς...Κ.Ρο.

 Το PIN  της χαράς ξέχασα!

Ανάληψη δεν έκανα!

Άφραγκος τριγυρνώ από χαρά! κ.ρ

Που να χωρέσεις...Κ.Ρο.

 Που να χωρέσεις...

Σε τόση θλίψη...

Εσύ που τα ύψη αγάπησες...

Που να χωρέσεις σε τόσο ψέμα...

Εσύ που αίμα έδινες για αλήθεια...

Που να χωρέσεις σε τόση απουσία ουσίας.

Πουθενά δεν χώρεσες  παρά μονάχα σε μια συγχώρεση. κ.ρ

Πως θα χτίσουμε ζωή; Κ.Ρο.

 Έγινα δρόμος...

Γίνε αν θέλεις βήμα...

Δάκρυ έγινα...

Αν θέλεις γίνε βλέμμα...

Έγινα ρίζα...

Δένδρο γίνε...

Πως θα χτίσουμε ζωή; κ.ρ

Καταθέσεις ψυχής...Κ.Ρο.

 Στις καταθέσεις ψυχής...

Τα επιτόκια είναι...

Πάντα μηδενικά!  κ.ρ

Μη βάλεις τα καλά σου...Κ.Ρο.

 Αποψε μη βαλεις τα καλα σου...

Φορεσε την μαύρη σου ψυχη...

και το πικρο χαμογελο σου...

και έλα!

Τιποτα δεν εψαχναν στον κοσμο αυτο...

οι εύχαρεις  και ευγενικοι...

εκτος απο την βολεψη τους.

Όμως τον κόσμο...

Οι θλιμμένοι τον αλλάζουν. κ.ρ

Οι λέξεις μου...Κ.Ρο.

 Οι λέξεις μου...

Φερμένες απ' την κόλαση...

Παράδεισο γυρεύουν.

Αχ θάλασσα φουρτουνιασμένη!

Πόση Γαλήνη λαχτάρισες!κ.ρ

Ο θαυμασμός...Κ.Ρο.

 Ο θαυμασμός...

Πάντα ένιωθα...

 με έβγαζε από τον δρόμο.

Συγχώρα με Θεέ μου...

Που τόσο απόκοσμος υπήρξα! κ.ρ

Ερωτικό...Κ.Ρο.

 Διάφανη σαν νερό...

Άπιαστη σαν αέρας...

Νερό κι αέρας...

Αφέθηκα  στην τρικυμία σου! κ.ρ

Τις νύχτες...Κ.Ρο.

 Τις νύχτες...

Κάνω ταμείο...

Ωφέλησα  κάποιον σήμερα;

Πάντα έλλειμμα βρίσκω! κ.ρ

Και κάποτε...Κ.Ρο.

 Και κάποτε...

Καις τα όνειρα και τις ελπίδες.. 

Σβήνεις τα παραμύθια...

Μόλις αντιληφθείς...

Πως η ελπίδα θα πεθάνει τελευταία...

Αφού πρώτα σε πεθάνει.κ.ρ