Κωνσταντίνος Ρο
Αυτοί...
οι τόσο εύθραυστοι άνθρωποι...
που τόσο εύκολα ραγίζουν...
την τρυφεράδα τους απλόχερα χαρίζουν...
δεν έμαθαν ποτέ να παζαρεύουν...
και πόνο δεν φοβήθηκαν ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου