Κωνσταντίνος Ρο
Ήταν στιγμές...
Που τόσο κοντά ερχόμασταν...
Άλλες...
Τόσο μακριά...
Δεν είχαμε σπάσει τις αλυσίδες...
Που κρατούσαν δέσμιες τις ψυχές μας.
k.r
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου