Κωνσταντίνος Ρο
Τόσο εύθραυστη ήσουν...
Σαν σιωπή που έσπασε...
Μέσα στην βουβή νύχτα...
Από το θρόισμα των φύλλων μιας λεύκας...
Που έχασκε στη μέση του πουθενά!
k.r
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου