Κωνσταντίνος Ρο
Μερεύει ο άνθρωπος...
σαν το Εγώ του...
δεν έχει ανάγκη...
άλλο να τραφεί...
Σωπαίνει...
Ψάχνει την πιο ψηλή βουνοκορφή. κ.ρ
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου