Ψάχνω διαμάντια στα σκουπίδια...
Σε κάτι υπόγεια υγρά...
Και σε ψυχές που δεν τις βρήκαν...
Αποσκευές που ξεχαστήκαν..
Σε κάτι αίθουσες ψυχρές...
Σταθμών λεωφορείων.
Δεν πρόλαβαν ποτέ να λάμψουν...
Κι ας είχαν στο βλέμμα την χαρά....
Με μια μαχαιριά μες την ψυχή τους...
Σε σκοτεινά γυρνούν στενά.
Διαμάντια είναι κι ας μην λάμπουν...
Κανέναν δεν πείραξαν ποτέ...
Οι ενοχές τους μαχαίρι πήραν...
το στρέψανε προς την καρδιά .κ.ρ
Στην Λ.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου