Τις νύχτες...

Κάνω ταμείο...

Ωφέλησα  κάποιον σήμερα;

Πάντα έλλειμμα βρίσκω! 

Κωνσταντίνος Ρο.

 Διάφανη σαν νερό...

Άπιαστη σαν αέρας...

Νερό κι αέρας...

Αφέθηκα  στην τρικυμία σου! κ.ρ

 Έτσι σπάταλα που έζησα...

Παρορμητικά...

Μεγαλόψυχα..

Αθώος και ένοχος μαζί...

Θαρρώ πως έναν ευτυχισμένο θάνατο αναζητούσα...

Παρά μια ευτυχισμένη ζωή.

Κωνσταντίνος Ρο.

 Και αν της πληγής σου είδα...

Το ολάνθιστο λουλούδι...

Μακριά σου δεν έφυγα...

Η γύμνια της ψυχής σου...

Άγγελο με έκανε...

 σε προστατεύει!

κ.ρ

 ΕΡΩΤΙΚΟ.

Τόσο εύθραυστη...

Πώς να σ' αγγίξω...

 σιωπή έμοιαζες

Που έσπασε μέσα στην νύχτα...

Από τό θρόισμα των φύλλων μιας λεύκας.

Κουβαλούσες στο σώμα σου

Όλα τα δίσεκτα έτη του αιώνα.

κ.ρ

 Σαν ερθει η ωρα...

και την γλυκια κουραση νιωσεις της ζωης...

τα λογια των ανθρωπων ομοια σου μοιαζουν...

ρουχα φθαρμενα σου θυμιζουν και παλια...

  εχεις ξεφυγει απ τις χαρες...

και οι λυπες δεν σε πιανουν...

την φυση αρχισες ν αγαπας...

και μεσα της θέλεις να περπατας...

το μονοπατι του εαυτου σου ειναι αυτο...

που δυσκολα το βρηκες.κ.ρ

 Μείναμε μονάχοι...

βλέπεις οι ζωές μας...

δεν έμοιαζαν με των πολλών...

δεν είχαν καθωσπρεπισμό και "σοβαρότητα"

είχαν περιπέτεια

 δεν πειράζει...

βλέποντας τα δυο σου μάτια...

και διαβάζοντας ποιήματα σου

νιώθω τον κόσμο να μου χαμογελά ξανά!

Ναυαγός. Κ. Ρο.

 Ναι!

Ναυάγησα μέσα στα δύο σου μάτια...

Δεν θέλησα να σωθώ...

Στεριά δεν γύρεψα!

ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ...

 Τα πρωινά...

Περπατώ στην αδιάφορη

Επιφάνεια της ζωής...

Πλαστικά χαμόγελα...

Να πετύχω ψεύτικους σκοπούς

Τις νύχτες...

Δραπετεύω από το κελί...

Ζω στο όνειρο...

Να καταφέρω να ζήσω...

Αληθινός...

Όχι με το στανιό χαρούμενος...

πόσο χαρούμενος  να είσαι...

Με τόση υποκρισία...

Η χαρά είναι υπόθεση των υποκριτών

Η θλίψη των αληθινων.

ΣΤΟ ΚΑΦΕ.

 

Πηγαίνω στο καφέ των μόνων

Εδώ όλοι μοναχοί πινουν τον καφέ τους

Και όσοι  με παρέα...

Μοναχοί  κι αυτοί...

Εδώ σκοτώνω τις ώρες 

Τα χρόνια..

Κ.Ρ

ΓΥΜΝΗ ΨΥΧΗ.

 Γυμνή ψυχή μου...

Τα ντυμένα λόγια μου ακούς...

Και γελάς!

ΜΕ ΡΩΤΑΣ.

 

Με ρωτάς πώς τα περνάω...

Τι να σου πω...

Καλά;.

Άσχημα;

Απλά περιμένω...

Πάντα περίμενα...

Μη ρωτήσεις τι...

Πάντα κάτι περίμενα...

Με μια γεύση γλυκόπικρη στο στόμα.

κ.ρ

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

 Σε περιμένω...

Στην σιωπή του δάσους...

Εκεί που οι άνθρωποι...

Δεν ψάχνουν δικαιολογίες  ν αγαπηθούν...

Χωρίς ταυτότητες...

Χωρίς ονοματεπώνυμα...

Χωρίς παρελθόν...

Χωρίς μέλλον...

Αγαπιούνται!

Υπήρχα...Κ.Ρο.

 Υπήρχα αληθινά...

Μοναχά εκεί που δεν υπήρχα...

Τις νύχτες...

Αστέρι φλεγόμενο....

το ανέφικτο  ζούσα...

Τα πρωινά, τις στάχτες μου μάζευα. κ.ρ

Εξομολόγηση. Κ. Ρο.

 Και μη θαρρείς

Αν βλέπεις λίγο φως σε ότι γράφω...

Σκοτάδια ήταν που εξομολογήθηκαν. κ.ρ

ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ. Κ.ΡΟ

 

Έγινες παράξενος μου είπανε...

Έγινα ο εαυτός μου τους είπα...

Δεν χαμογελάς μου είπανε...

Αγάπησα τις θλίψεις μου τους είπα

Μονάχος πάντα περπατάς μου είπανε...

Δεν Μ ενοχλεί ο θάνατος τους είπα..

Φίλους δεν έχεις πια μου είπανε..

Έχω τον εαυτό μου τους είπα.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.

 

Σου άνοιγα την ψυχή μου

Εσύ μου ανέλυες τον σοσιαλισμό...

Στο μεταξύ....

Μας είχε καταβροχθισει όλους ο καπιταλισμός!

Κωνσταντίνος Ρο.

ΟΛΑ ΠΟΙΗΣΗ.

 Όλα ποίηση...

Ακόμα κι εκείνο το μυρμήγκι...

Που έτρεχε βιαστικά κουβαλώντας ένα ξυλαράκι..,

Κι εσύ πρόσεξες, μην  τυχόν και το πατήσεις. κ.ρ

ΚΑΠΟΤΕ.

 

Κάποτε τα δάκρυα στερεύουν...

Ακολουθεί η γλυκιά αδιαφορία...

Το ένστικτο της επιβίωσης...

Θα ζήσεις;

Θα χαθείς;

Η ζωή δεκάρα δεν δίνει  για το τι θα πράξεις...

Δίνεις νόημα στην ζωή... Από μόνη της δεν έχει κανένα...

Συνεχίζεις...

Κωνσταντινος Ρο

ΜΟΝΑΞΙΑ.

 Σου μίλησα για έρωτα...

Μέσα στην απόγνωσή μου

Σου μίλησα για αγάπη...

Χωρίς να μ'αγαπάω...

Τι κάνει αυτή η μοναξιά

Πόσες κουβέντες βάζει στο στόμα

Πόση υποκρισία. κ.ρ

ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ. Κ.ΡΟ

 

Τέλος τα λόγια...

Ας τα κάψουμε...

Τα λόγια χάνουν το μπόι τους...

Μπροστά στον σκοπό...

Και ποιος  ο σκοπός;

Χάθηκε η αθωότητα...

Ας τα κάψουμε λοιπόν...

Μήπως κι από τις στάχτες...

 λέξεις άδολες ανθίσουν.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ! Κ.ΡΟ

 

Δεν σωπαίνει...

 ακούς;

Κραυγάζει!

Κάτω από ματωμένα φεγγάρια..

Λόγια ακατάληπτα...

Μνήμες ξυράφια...

Μια σκιά μονάχα άφησαν...

Και δυο μεγάλα φοβισμένα μάτια!

Κωνσταντίνος Ρο.

ΤΡΑΓΙΚΑ.

 Τραγικά μοναχοί...

Τραγικά ελεύθεροι...

Όλοι μια φυλακή ψάχνουν ν αγαπήσουν.

ΕΠΙΚΑΊΡΟΤΉΤΑ

 Δεν υπάρχει επικαιρότητα...

Υπάρχουν οθόνες...

Που στάζουν αίμα!

ΕΥΓΕΝΕΙΑ. Κ. Ρο

 Τόση ευγένεια τριγύρω...

Κι αλήθεια πουθενά!

ΕΣΕΙΣ. Κ.ΡΟ

 Εσείς...

Που δεν τολμήσατε ποτέ...

Να βγάλετε την ψυχή σας έξω...

Σωπάστε!

Το μόνο που μπορείτε να κάνετε επιτυχώς...

Είναι να βλέπετε την ζωή από την κλειδαρότρυπα! κ.ρ

ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΔΩΡΟΥ. Κ.ΡΟ

 

Σε συσκευασία δώρου...

.

Γιατί να με προσφέρω...

Ακόμη ένα ψέμα

Ακόμη ένα παραμύθι

Σε τι ωφελεί;

.

Θα πέσεις από ψηλά..

Αγάπησε αυτά που θέλω να υπαρξω..

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ..Κ.ΡΟ.

 

Πως μας αφήνει στο τέλος η ζωή...

 χωρίς πόδι...

χωρίς χέρι...

Χωρίς ψυχή...

Λειψούς και μόνους ..

Στο χώμα μας φυτεύουνε...

Μήπως κι ανθίσουμε από κει. κ.ρ

ΠΕΤΥΧΑ. Κ.ΡΟ

 Πέτυχα πολλά...

Αποτυγχάνοντας...

Το κυριότερο...

Σκότωσα την υποκρισία.κ.ρ

Η ΑΓΑΠΗ. Κ.Ρο.

 Η ΑΓΑΠΗ

Πόσο φτηνή έγινε η αγάπη...

Τώρα την βρίσκεις στις λαϊκές αγορές...

Τις μεσημβρινές ώρες...

Που πέφτουν οι τιμές...

Δίπλα σε κάτι σάπια πορτοκάλια.κ.ρ

Όλο τον κόσμο! Κ.Ρο.

 Πόσο φως έκρυβαν τα σκοτάδια σου...

Τι όμορφα λόγια έλεγε η σιωπή σου...

Κι αυτή η συστολή σου...

Μου χάριζε τον κόσμο όλο!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

 Τόσα ταξίδια έκανες...

Τόσους ανθρώπους γνώρισες...

Μόνο και μόνο...

Στο πατρικό σου σπίτι να επιστρέψεις...

στην κάμαρά σου την παιδική. κ.ρ

ΚΑΝΕΝΑΝ...Κ.ΡΟ

 Κανέναν δεν περίμενα...

Κανείς δεν με περίμενε...

Και έτσι...

Όλο τον κόσμο μπορούσα ν αγαπήσω!κ.ρ

ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ.

 

Κοντά σου έμαθα...

Να σκύβω το κεφάλι...

Να σε κοιτάζω με βλέμμα ραγισμένο...

Μαζί σου να υποφέρω...

Το χέρι να σου σφίγγω...

Και να σ' αγαπώ!

Κωνσταντίνος Ρο.

ΔΡΑΠΕΤΗΣ.

 ΔΡΑΠΕΤΗΣ.

Μη φοβάσαι...

Ο θόρυβος που ακούς...

Οι αλυσίδες που μου φόρεσαν είναι...

δραπέτης είμαι...

Μα άνθρωπος δεν βρέθηκε να μου τις κόψει. κ.ρ

ΩΡΑΙΕΣ ΨΥΧΕΣ. Κ. Ρο.

 

ΟΙ ωραίες ψυχές...

Πλανήτες ανεξερεύνητοι...

Όχι δεδομένες...

Ψυχές του λάθους..

Του πάθους...

Της συγχώρεσης...

Της γνώσης...

Της καταστροφής...

Της δημιουργίας...

Αυτόφωτες.κ.ρ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. Κ.ΡΟ.

 Κάποιος σε περιμένει...

Μη φοβάσαι...

Μη λυπάσαι...

Κάποιος λιμάνι έγινε...

Και περιμένει...

Καράβι ήταν κάποτε...

Σε θάλασσες φουρτουνιασμένες...

Αγάπησε τους ναυαγούς...

Τώρα  περιμένει...

Σε ήρεμα νερά...

Να σε ταξιδέψει. κ.ρ

ΟΙ ΕΠΗΡΜΕΝΟΙ. Κ.ΡΟ.

 Τα λόγια των επηρμενων...

Η φορεσιά τους είναι...

Να ντύσουν την ψυχρή ψυχή τους.

ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ. Κ.ΡΟ.

 

Μη φοβηθείς...

Μια απουσία είμαι...

Δεν είμαι οι λέξεις μου...

Ούτε οι σιωπές μου...

Το στραφτάλισμα του ήλιου  πάνω στην θάλασσα...

Τα μακροβούτια των γλάρων...

Υπάρχω...

Μέσα από αισθήσεις.

Κωνσταντίνος Ρο.