Και όταν, όλα τριγύρω 

Θα έχουν καταρρεύσει

Δεν θα έχω που να σταθώ

Το τελευταίο αληθινό φιλί σου

Φύλαξε το, πολύτιμο σαν φυλακτό

Να μου το δώσεις.

Κωνσταντίνος Ρο

 Τι να τα κάνω τα φεγγάρια

Τα μάτια σου με φώτιζαν τις νύχτες

Λείπεις!

Κωνσταντίνος Ρο

 Ότι έμαθα...

Μου το έμαθαν οι πέτρες...

Οι έρημοι δρόμοι και τ' αδέσποτα...

Με στροβίλισαν  άνεμοι ,περιπλανήθηκα...

Λαβωμένο αγρίμι στην άγρια πόλη...

Κιθάρες,γέλια και τραγούδια σε υπόγεια υγρά...

Φτηνό κρασί του λίτρου,  εφήμεροι έρωτες...

Σκληρή σιωπή,πέτρα ψυχή, πάλι φευγιό...

Rock bars, ανούσια λόγια, λιώμα το χάραμα με εβρισκε, ένα σκυλί  μ'ακολουθούσε 

Πάντα μέσα μου, κρυμμένο ένα λουλούδι...

Το φύλαγα για την αγάπη. κ.ρ

 Που να χωρέσεις...

Σε τόση θλίψη...

Εσύ που τα ύψη αγάπησες...

Που να χωρέσεις σε τόσο ψέμα...

Εσύ που αίμα έδινες για αλήθεια...

Που να χωρέσεις σε τόση απουσία ουσίας.

Πουθενά δεν χώρεσες  παρά μονάχα σε μια συγχώρεση. κ.ρ

 Έγινα δρόμος...

Αν θέλεις γίνε βήμα...

Δάκρυ έγινα...

Αν θέλεις  βλέμμα γίνε...

Έγινα ρίζα...

Δένδρο γίνε...

Πως θα χτίσουμε ζωή; κ.ρ

 Αποψε μη βαλεις τα καλα σου...

Φορεσε την μαύρη σου ψυχη...

 το πικρο χαμογελο σου...

και έλα!

Τιποτα δεν εψαχναν στον κοσμο αυτο...

οι εύχαρεις  και ευγενικοι...

εκτος απο την βολεψη τους.

Μα τον κόσμο...

Οι θλιμμένοι θέλουν να αλλάξουν.κ.ρ

 

Αδέσποτες οι σκέψεις μου

Σαν σκύλοι τριγυρνάνε

Στον νου

Μέρα και νύχτα

Πότε αλυχτάνε

Πότε ήρεμα κοιτάνε

Τι να ζητάνε 

Αδέσποτα σκυλιά οι σκέψεις μου

Για αγάπη πεινασμένα....

Σε μια γωνιά κουρνιάζουν

Τον κόσμο περιφρονητικά  κοιτάζουν.

κ.ρ

 Μουντό το πρωινό...

Μονάχα οι γλάροι πετούν λεύτεροι.

Δεν ζητάνε δεν περιμένουν τίποτα...

Κλονισμένη η πίστη μου...

Ο σκύλος χαίρεται κουνώντας την ουρά του...

Ότι ζητούσα έφευγε...

 έφευγα απ' ότι με ζητούσε...

Η Μοίρα!

Κι εσύ όνειρο στις ξάγρυπνες νύχτες μου...

Φυλακας-αγγελος εγώ των ρημαγμένων ψυχών.

 Ιχνος βιας δεν εβρισκες εντος του.

Τις νυχτες ξεθαβε την ψυχη του...

απο τα ερειπια περασμενων χρονων.

...γονεις...

...δασκαλοι...

...κοινωνια.

Ιχνος βιας δεν εβρισκες εντος του.  κ.ρ

 Τις νύχτες...

Κάνω ταμείο...

Ωφέλησα  κάποιον σήμερα;

Πάντα έλλειμμα βρίσκω! 

Κωνσταντίνος Ρο.

 Διάφανη σαν νερό...

Άπιαστη σαν αέρας...

Νερό κι αέρας...

Αφέθηκα  στην τρικυμία σου! κ.ρ

 Έτσι σπάταλα που έζησα...

Παρορμητικά...

Μεγαλόψυχα..

Αθώος και ένοχος μαζί...

Θαρρώ πως έναν ευτυχισμένο θάνατο αναζητούσα...

Παρά μια ευτυχισμένη ζωή.

Κωνσταντίνος Ρο.

 Και αν της πληγής σου είδα...

Το ολάνθιστο λουλούδι...

Μακριά σου δεν έφυγα...

Η γύμνια της ψυχής σου...

Άγγελο με έκανε...

 σε προστατεύει!

κ.ρ

 ΕΡΩΤΙΚΟ.

Τόσο εύθραυστη...

Πώς να σ' αγγίξω...

 σιωπή έμοιαζες

Που έσπασε μέσα στην νύχτα...

Από τό θρόισμα των φύλλων μιας λεύκας.

Κουβαλούσες στο σώμα σου

Όλα τα δίσεκτα έτη του αιώνα.

κ.ρ

 Σαν ερθει η ωρα...

και την γλυκια κουραση νιωσεις της ζωης...

τα λογια των ανθρωπων ομοια σου μοιαζουν...

ρουχα φθαρμενα σου θυμιζουν και παλια...

  εχεις ξεφυγει απ τις χαρες...

και οι λυπες δεν σε πιανουν...

την φυση αρχισες ν αγαπας...

και μεσα της θέλεις να περπατας...

το μονοπατι του εαυτου σου ειναι αυτο...

που δυσκολα το βρηκες.κ.ρ

 Μείναμε μονάχοι...

βλέπεις οι ζωές μας...

δεν έμοιαζαν με των πολλών...

δεν είχαν καθωσπρεπισμό και "σοβαρότητα"

είχαν περιπέτεια

 δεν πειράζει...

βλέποντας τα δυο σου μάτια...

και διαβάζοντας ποιήματα σου

νιώθω τον κόσμο να μου χαμογελά ξανά!

Ναυαγός. Κ. Ρο.

 Ναι!

Ναυάγησα μέσα στα δύο σου μάτια...

Δεν θέλησα να σωθώ...

Στεριά δεν γύρεψα!

ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ...

 Τα πρωινά...

Περπατώ στην αδιάφορη

Επιφάνεια της ζωής...

Πλαστικά χαμόγελα...

Να πετύχω ψεύτικους σκοπούς

Τις νύχτες...

Δραπετεύω από το κελί...

Ζω στο όνειρο...

Να καταφέρω να ζήσω...

Αληθινός...

Όχι με το στανιό χαρούμενος...

πόσο χαρούμενος  να είσαι...

Με τόση υποκρισία...

Η χαρά είναι υπόθεση των υποκριτών

Η θλίψη των αληθινων.

ΣΤΟ ΚΑΦΕ.

 

Πηγαίνω στο καφέ των μόνων

Εδώ όλοι μοναχοί πινουν τον καφέ τους

Και όσοι  με παρέα...

Μοναχοί  κι αυτοί...

Εδώ σκοτώνω τις ώρες 

Τα χρόνια..

Κ.Ρ

ΓΥΜΝΗ ΨΥΧΗ.

 Γυμνή ψυχή μου...

Τα ντυμένα λόγια μου ακούς...

Και γελάς!

ΜΕ ΡΩΤΑΣ.

 

Με ρωτάς πώς τα περνάω...

Τι να σου πω...

Καλά;.

Άσχημα;

Απλά περιμένω...

Πάντα περίμενα...

Μη ρωτήσεις τι...

Πάντα κάτι περίμενα...

Με μια γεύση γλυκόπικρη στο στόμα.

κ.ρ

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

 Σε περιμένω...

Στην σιωπή του δάσους...

Εκεί που οι άνθρωποι...

Δεν ψάχνουν δικαιολογίες  ν αγαπηθούν...

Χωρίς ταυτότητες...

Χωρίς ονοματεπώνυμα...

Χωρίς παρελθόν...

Χωρίς μέλλον...

Αγαπιούνται!