ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ...
Δεν θέλω να με θυμάσαι...
Στα επιπόλαια τσουγκρίσματα ποτηριών...
Και στις εφήμερες χαρές της μέθης...
Δεν θέλω να με θυμάσαι...
Στα πολυσύχναστα καφέ...
Και μες στους θορύβους των πολλών...
Να με θυμάσαι...
Όταν τριγύρω σου όλα καταρρέουν...
Κάτω απ' τον ξάστερο ουρανό...
Ευχή να κάνεις...
Και σαν αστέρι να πέφτω.
k.r
Και αν...
Τόσο σ αγάπησα...
Είναι που πολύ στην ζωή ονειρεύτηκα...
Γκρεμίστηκα και πόνεσα...
k.r
Σ'ανήλιαγα υπόγεια...
Θαύματα συμβαίνουν...
Όταν τα λούζει η αγάπη...
Ζηλεύουν οι ουρανοξύστες!
k.r
Δεν θέλω να γνωρίζω...
Και τι έμαθα άραγε;
Να ξεχαστώ...
επιθυμώ...
Κάτω απ' την αστροφεγγιά...
Όλα τα μυστικά εκεί θα βρω.
k.r
Το άστρο μου...
Το έσβησα μονάχος...
Κανείς άλλος δεν φέρει ευθύνη...
Το Φου μονάχος τόκανα!
k.r
Κάπου εκεί...
Ψηλά στον Βορρά...
Υπάρχει ένας θλιμμένος...
Του κόσμου τον πόνο κουβαλά...
Νότες στην θάλασσα φυτεύει...
Στην Γη γαλήνη περιμένει...
Κάπου εκεί...
Ψηλά στον Βορρά...
Υπάρχει ένας θλιμμένος...
Τριγύρω δεν βρίσκει την χαρά...
Το κύμα μονάχα του χαμογελά...
Ακούει του Βαρδάρη μυστικά..
Στον ουρανό τα βράδια τραγουδά...
Κάπου εκεί στον Βορρά...
Υπάρχει ένας θλιμμένος...
Το χαμόγελο περιμένει ξανά...
Απ' του Νότου να 'ρθει...
Την μεριά.
k.r
Θα βάψω τους δρόμους κόκκινους...
Όχι με αίμα θανάτων...
Μα με αγάπης αίμα...
Χιλιόμετρα ξυπόλητος θα τα τρέξω...
Ίχνη αγάπης απ' τις πληγές...
Πίσω μου θ αφήσω...
Μονάχα να σε συναντήσω!
k.r
Ότι κι αν είπα...
Ότι κι αν έγραψα...
Ότι κι αν έπραξα...
Ένα κομμάτι αληθινής αγάπης έψαχνα!
k.r
Μίλα μου για την βροχή...
Να σου μιλώ για ήλιο...
Κι δυο μαζί για σύννεφα που ταξιδεύουν.
k.r
Να μην χαθούμε είπες!
το δικό σου να μην χαθούμε...
Δεν έμοιαζε των άλλων των υποκριτών...
Που το λένε βιαστικά, μόνο και μόνο να εξαφανιστούν...
Κραυγή αγωνίας ήταν...
Και δεν χάθηκα...
Δεν χάθηκες...
Δεν χαθήκαμε!
k.r
ΕΜΕΙΣ...
Εμείς οι σκοτεινοί...
Μέσα απ' τα σκοτάδια μας...
Ποθούσαμε ζωή...
βλέμμα υγρό...
Χαμόγελο πικρό...
κι' ένα κρυμμένο μυστικό...
Βιώναμε πολλά...
λέξη δεν έβγαινε καμμιά...
Εμείς οι σκοτεινοί...
το πως ψάχναμε και το γιατί...
Δέκτες ευαίσθητοι...
ευάλωτοι και εύθραυστοι...
Εμείς οι σκοτεινοί...
Που να χωρέσουμε εμείς...
Απέραντες οι αγκαλιές μας....
χρυσές τριγύρω οι φυλακές μας
k.r
Η μέρα ξημέρωσε...
Τα μάτια μου άνοιξα...
Πελώριος ο ήλιος, με περίμενε καρφωμένος στον ουρανό...
Τίποτα δεν ζητούσε, μονάχα ένα χαμόγελο μου.
Αν ψάχνεις κορμί να ξεδιψάσεις...
Πέρνα μια βόλτα απ' την ψυχή...
Αν όχι...
Γρήγορα πάλι θα διψάσεις...
Και άλλο κορμί θα ψάχνεις.
k.r
Εσείς οι καθωσπρέπει...
Που γνωρίζετε καλά από πρέπει...
Αφήστε εμάς τους φαντασμένους...
Να αγαπάμε τους χαμένους.
Εσείς οι καθωσπρέπει...
η ζωή σας σε μια γυάλα...
Μα οι δικές μας οι ψυχές...
Με την ζωή έπαιζαν μπάλα...
Εσείς οι καθωσπρέπει...
Πάντα στο μέτρημα, και όλα στο ζύγι...
Εμείς όμως δεν θέλαμε...
η ζωή να μας ξεφύγει.
k.r.
Είναι κι αυτές οι βόλτες...
Που κάνεις στην σκέψη μου...
Φορές με βασανίζει η απουσία σου...
Άλλες με γαληνεύει και μόνο η ύπαρξή σου...
Έστω και μακριά μου...
Πόσο απέχει το βάσανο από την γαλήνη;
k.r
Ήταν στιγμές...
Που τόσο κοντά ερχόμασταν...
Άλλες...
Τόσο μακριά...
Δεν είχαμε σπάσει τις αλυσίδες...
Που κρατούσαν δέσμιες τις ψυχές μας.
k.r
Θάλασσες...
Περιμένουν...
Να μας ταξιδέψουν...
Σ' ανθισμένες πολιτείες...
Εκεί που οι λέξεις μοσχοβολάνε....
Δυόσμο, ρίγανη και μέντα....
Ήλιοι χρυσοκίτρινοι...
Την ψυχή μας περιμένουν να ζεστάνουν....
Τις παγωμένες νύχτες...
Άνεμοι ολόφρεσκοι...
Να φυσήξουν περιμένουν...
Την θλίψη να πάρουν μακριά...
Ποταμοί κρυστάλλινοι ....
Να κυλήσουν περιμένουν, τις ψυχές ....
Να καθαρίσουν...
Μα εσύ ως τότε να γελάς.
k.r
Έσκαβα όλη την νύχτα...
Μόνο και μόνο να βρω ένα παιδάκι...
Χωμένο κάτω απ' το βαρύ τραπέζι του σαλονιού....
Να παίζει με ένα αεροπλανάκι, και να ονειρεύεται να πετάξει.
k.r
Ο πληγωμένος...
Ζητά ν' αγαπηθεί χωρίς προϋποθέσεις...
Αγάπησε τις πληγές του...
Και θα σου χαρίσει τον κόσμο.
k.r
Περιμένω...
Νύχτα παγωμένη...
Άργησες...
Περιμένω...
Δύο φώτα αναμμένα μοναχά...η παρηγοριά μου!
k.r
Αθόρυβα την νύχτα περπατάω...
Στα μονοπάτια της ψυχής σου...
Μη φοβηθείς!
Χαλάσματα...
Ερημιά...
Σιωπές...
Κραυγές...
Πάθη...
Πόθοι...
Μα να! μια όαση εκεί στην ακρούλα...
Πολύχρωμα λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα, καθάρια νερά....
Ευωδιάζει η γαλήνη...
Εκεί ο προορισμός...
Εκεί να φτάσουμε!
k.r
Να φανερωθείς...
Ολόφωτοι...
Ανάμεσα στ'αστέρια να προχωράμε...
Οι σβησμένες ψυχές ν' ανάψουν...
Τα βήματα μου να φοράς...
Κι εγώ φορώντας την ψυχή σου...
Την ζωή να αγκαλιάζουμε.
k.r
Έσπασα τις ζυγαριές!
Μου είπανε μετρημένος να είμαι...
Έκαψα όλα τα μέτρα!
Μου είπανε να κοιτάζω το συμφέρον μου...
Σε rock bars κέρναγα τους άφραγκους...
Φιλοξενούσα αδέσποτους...
Επέζησα!
Κανείς δεν μου μίλησε για αγάπη...
μονάχος έμαθα να αγαπάω!
k.r.
Θεε...
να με φυλας απ τις επαναληψεις...
τα λογια μου διαφορετικα...
μα παντα τα ιδια λενε...
Τα ίδια πάντα ζητάνε...
τι μας απεμεινε λοιπον...
εκτος απο τις πραξεις;
εκει οι πρωτοι θα φανουν...
εκει οι τελευταιοι.
k.r
Εκεί ψηλά που σ' έβαλα...
Δεν φτάνω να σ' αγγίξω...
Αχ πόσο του ήλιου μοιάζεις...
Και σ' αγαπώ, και είσαι μακριά μου...
Για λίγο ας μπορούσα να σ' αγγίξω...
Κι' από τις φλόγες σου ας ήταν να καώ.
k.r.
Η ευτυχία μου...
Κάτι ξεχασμένα κέρματα...
Στην τρύπια τσέπη του παντελονιού μου...
Φτάνουν για ένα πακέτο τσιγάρα!
Τα όνειρά μου...
Φύλλα φθινοπωρινά...
Σε έρημο δρόμο...
Που βιαστικά μάζεψε ο οδοκαθαριστής.
k.r.
