Κωνσταντίνος Ρο
Υπήρχα αληθινά...
Μοναχά εκεί που δεν υπήρχα...
Τις νύχτες...
Αστέρι φλεγόμενο....
το ανέφικτο ζούσα...
Τα πρωινά, τις στάχτες μου μάζευα. κ.ρ
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου