Δεν σωπαίνει...
ακούς;
Κραυγάζει!
Κάτω από ματωμένα φεγγάρια..
Λόγια ακατάληπτα...
Μνήμες ξυράφια...
Μια σκιά μονάχα άφησαν...
Και δυο μεγάλα φοβισμένα μάτια!
Κωνσταντίνος Ρο.
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου