Μουντό το πρωινό...
Μονάχα οι γλάροι πετούν λεύτεροι.
Δεν ζητούν δεν περιμένουν τίποτα...
Κλονισμένη η πίστη μου...
Ο σκύλος χαίρεται κουνώντας την ουρά του...
Ότι ζητούσα έφευγε...
Και έφευγα απ' ότι με ζητούσε...
Η Μοίρα!
Κι εσύ όνειρο στις ξάγρυπνες νύχτες μου...
Φυλακας-αγγελος εγώ των ρημαγμένων ψυχών.
Με ένα κενό στην έρημη πόλη τριγυρνώ...
ανάβω τσιγάρο με ένα κενό...
Ακούω μουσική με ένα κενό μέσα μου...
Τον καφέ μου πίνω με ένα κενό..
Με ένα κενό μέσα μου διαβάζω...
Τι με άδειασε τόσο;...
Που να βρω τόση αγάπη να το γεμίσω;.
k.r
Α.Π.
Η Αγάπη μου...
προσευχή μικρού παιδιού..
παρακαλά και δακρύζει...
Η Αγάπη μου θέλει να. λάμψει....
Το Αλφάβητο γκρέμισε...
Από το Άλφα τωρα ξεκινά...
Λέξεις πεντακάθαρες ψάχνει ...
Χωρίς σκοπιμότητα ...
Η Αγάπη μου έγινε Τίποτα...
την Ουσία της να αγαπήσει.
Έχασα χρόνο μάτια μου...
Έχασα χρόνο...
Στης μέθης αφέθηκα το ψέμα...
Αγαπώντας τους άλλους...
Καταστρέφοντας εμένα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλάνε με τσιτάτα, με λόγια άλλων, η που κάπου διάβασαν η άκουσαν .Με δικά τους λόγια ψυχής λίγοι. Και αυτοί κουράστηκαν και σώπασαν...
Για πες φεγγάρι μου...
κι εσύ τα μυστικά σου...
Μη γελάς...
Το ξέρω...
Μικροί κι αστείοι...
για σε φαντάζουμε...
μα είμαστε άνθρωποι...
με φόβους και ανάγκες...
κι εσύ αγέρωχο...
αφ υψηλού μας κρίνεις.κ.ρ
Αρχίζω να μην θυμάμαι...
Την μυρωδιά σου...
Την γεύση σου..
Τις αναπνοές σου...
Τις τρικυμίες σου...
Την γαλήνη σου...
Το γέλιο σου...
Άλλαξες όψη αρχίζω και φοβάμαι...
Ζωή προς τα που τραβάς;
Και ήρθες με βλέμμα αθώο.. πληγωμένο...
Και ένα κρυμμένο παιδικό χαμόγελο...
Δεν ήθελε πολλά η καρδιά μου..
Να ραγίσει..
k.r
Το τελευταίο αληθινό φιλί σου...
Φύλαξέ το κάτω στο κελάρι με τα ακριβά κρασιά...
Όταν πλέον δεν θα μπορώ να αναπνεύσω από το ψέμα και την υποκρισία...
Θέλω να μου το δώσεις.
k.r
Είναι στιγμές...
Μέσα στην σιωπή...
Μέσα στην μοναξιά...
Το σύμπαν θέλεις ν αγκαλιάσεις...
Τόση αγάπη για όλα τριγύρω σου...
Τίποτα δεν έχεις να χωρίσεις...
Ένα γίνεσαι με όλα...
Και όλα αυτά μέσα στην σιωπή , μέσα στην μοναξιά...
Εκεί που καθαρίζει ο νους...
Δεν είναι που δεν αγαπήθηκες, είναι που δεν μπορούσες να εισπράξεις την αγάπη,γιατί τον εαυτό σου δεν αγάπησες...χωρίς αγάπη στον εαυτό όλα στραβά πηγαίνουν...Όλα τα σαγαπω του κόσμου δεν θα σου φτάνουν αν δεν φωνάξεις μαγαπω!
Την πόρτα, που θυμωμένος κάποτε, βρόντηξες πίσω σου και έφυγες...
Την ίδια πόρτα, θα χτυπήσεις κάποια μέρα ευγενικά...
Θα σου ανοίξει, και θα σε καλοδεχτεί...
Ο αληθινός εαυτός σου.
k.r
Η ζωή του χαραμισμένη...
Τους διάβαζε ποιήματά του...
Χειροκροτούσαν, επευφημούσαν...
Κι αυτός με σκυμμένο το κεφάλι απορούσε...
Πως μια ζωή που έμοιαζε με θάνατο, είχε τόση μεγάλη απήχηση.
k.r
Μη με ψάξεις σ ' αυτόν τον πόλεμο...
Που πολλοί το λεν ζωή...
Μη με ψάξεις στα αστραφτερά, στα ψέματα, και σε μεγάλα λόγια...
Μη με ψάξεις σε αινίγματα, υπεκφυγές και σε φτηνά παιχνίδια...
Μη με ψάξεις σε διλήμματα και δήθεν...
Τίποτα δεν έμεινε γνήσιο κι ' ανόθευτο τριγύρω...
Στης σιωπής μονάχα θα με βρεις τον ήχο.
k.r
Τι ακούνε κι αυτά τα παγκάκια...
πόσα μυστικά...
πόσα ερωτόλογα..
πόσους καβγάδες...
και πόσες καταστροφές αντέχουν...
κι αυτά πάντα πρόθυμα...
να προσφέρουν ξεκούραση...
σε κάθε διαβάτη. κ.ρ
Όλα ποίηση...
Ακόμα κι εκείνο το ταλαίπωρο μυρμήγκι, που έτρεχε βιαστικά κουβαλώντας ένα ξυλαράκι...
Και πρόσεξες μη το πατησεις.
Κάθε προορισμός και μια φυλακή...
Ψάχνω ευρύχωρο κελί...
Όνειρα αυταπάτες, μνήμες θολές...
Λόγια που δεν ειπώθηκαν...
Χαζεύω τους σχηματισμούς πουλιών στον ουρανό...
Τα πλοία περιμένουν να ξεφορτώσουν...
Είμαι εδώ, χωρίς να περιμένω τίποτα...
Εισπνέω μιζέρια εκπνέω συνήθεια...
Κινήσεις μηχανικές ...
Αγάπα το κελί σου κάποιος ψυθιρίζει...
Πώς να με ξεγελάσω;
Κάθε προορισμός και μια φυλακη...
k.r
Τί περιμένεις;
ξεκίνα!
κάποιοι σε περιμένουν...
μη μετράς τα χρόνια που χάθηκαν!
τίποτα δεν χάθηκε...
μάθαινες!
Ξεκίνα!
Τα οχυρά έπεσαν!
ο πόλεμος τέλειωσε!
Τα λάθη σου αγάπησες!
Ξεκίνα!
Κάποιοι σε περιμένουν!
k.r
Κάτι κορίτσια...
Θλιμμένα φεγγάρια...
Πότε ήλιοι ,πότε βροχές...
Κάτι κορίτσια...
Λίμνες τα μάτια...
Μα κι άγριες θάλασσες, μοναχικές...
Κάτι κορίτσια...
Υπομονή η ζωή τους...
Χαρές που πετάξαν...
Σε σκοτεινό ουρανό.
k.r
Ότι έμαθα...
Μου το έμαθαν οι πέτρες...
Οι έρημοι δρόμοι και τ' αδέσποτα...
Με στροβίλισαν άνεμοι ,περιπλανήθηκα...
Λαβωμένο αγρίμι στην άγρια πόλη...
Κιθάρες,γέλια και τραγούδια σε υπόγεια υγρά...
Φτηνό κρασί του λίτρου, εφήμεροι έρωτες...
Σκληρή σιωπή,πέτρα ψυχή, πάλι φευγιό...
Rock bars, ανούσια λόγια, λιώμα το χάραμα με εβρισκε, ένα σκυλί μ'ακολουθούσε
Πάντα μέσα μου, κρυμμένο ένα λουλούδι...
Το φύλαγα για την αγάπη.
k.r
Να λαφρύνω...
Να λαφρύνω...
κάποια άνοιξη...
πουλάκι να πετάξω και να φύγω...
Εκεί που δεν ρωτάνε ,σωπαίνουν κι αγαπάνε...
Μονάχα τραγουδάνε...
Και μ' ένα ψιχουλάκι...
Τον Θεό δοξολογάνε.
k.r
Και τοσο ο φοβος...
εγινε τροφη μας...
καθε χαρα...
φανταζει υποπτη...
Και τοσο το κεφαλι σου...
εμαθες να σκυβεις...
Κάθε που το σηκώνεις...
ιλιγγους παθαινεις.
k.r
Η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου..
Δεν είναι ίδια με την εικόνα...
Που έχουν οι άλλοι για μένα...
Άγνωστος μεταξύ αγνώστων περπατάω...
Μέχρι μια νύχτα ήσυχα να φύγω.
k.r
Τούτο τον Φλεβάρη...
στην παγωνιά του κόσμου...τριγυρνώ...
της ψυχής η φλόγα με ζεσταίνει,με γαληνεύει...
έπαψα να ζητώ...
έπαψα να περιμένω ...
τώρα που ένα έγινα με τον εαυτό μου...
τα βήματα μου...
στο πολύτιμο τίποτα με πάνε...
Ότι πόθησα, εκεί το βρήκα.
k.r
Να σου δώσω λίγη χαρά...
Να μου δώσεις λίγη θλίψη...
Μήπως και κάποια μέρα...
Στη μέση του Κόσμου ανταμώσουμε.
k.r
Η εξουσία έχει τον τρόπο της...
Αθόρυβα, μια κρύα νύχτα...
Να σε στείλει εκεί, απ' όπου δεν έχει γυρισμό...
Ο κόσμος μετά θα πει...
Δεν ήταν και πολύ καλά...
Τώρα τελευταία...
Είχε κάτι "ψυχολογικά"
k.r
Η αγάπη...
στα σκοτάδια αναπνέει...
Αν δεν βουτήξεις στους βάλτους της ψυχής του άλλου...
Αν δεν κολυμπήσεις στα βρώμικα νερά των σκεψεών του...
Το πληγωμένο του κορμί αν δεν φιλήσεις..
Πως γι αγάπη να μιλήσεις...
Ετοιμοπαράδοτη δεν είναι η αγάπη.
k.r
Πέτρα η ψυχή...
Στου κόσμου το σφαγείο...
Το Ανθρωποφαγείο...
Πέτρινο το χαμόγελο της...
επιφυλακτική...διστακτική ...
Φοβάται την αγάπη...
Πέτρα η ψυχή...
Στου κόσμου το σφαγείο...
Το Ανθρωποφαγείο...
Δεν έφταιξε...
Συνέχισε να αγαπάς...
Μια πέτρινη ψυχή...
Μεχρι να μαλακώσει.
k.r
Και έρχεται κάποτε...
Και σε βρίσκει η αγάπη...
Σε αποδιοργανώνει, σε σαστίζει...
Κρυφά σου ψιθυρίζει...
Κάνε υπομονή, αρκεί που αγάπησες...δεν είναι λίγο...
Μη ζητάς!
k.r
Κι εσύ κορίτσι...
Που κάποτε ξεγέλασες τον Άδη...
Λες πως κουράστηκες και θέλεις να χαθείς...
Μα να θυμάσαι...
Πάντα ένα αηδόνι το χάραμα ,για σένα τραγουδάει...
Και κάποιος σε περιμένει, σαν ήλιος να φανείς.
k.r
