Μια θλίψη. Κ.Ρο.

 

Είχε μια θλίψη στο βλέμμα....

Ακόμα και στις χαρές της...

Σαν κάτι να μην της έφτανε...

Όλα τριγύρω τα ένιωθε τόσο μικρά κι  ασήμαντα...

Κάποτε οι χαρές φύγανε και η θλίψη τύλιξε την ψυχή της...

Έκανε μοναχικούς περιπάτους στην παλιά πόλη, στα κάστρα,

Συνομιλούσε με τον βαθύ εαυτό της, και φωτογράφιζε ουρανούς και σύννεφα...

Ποια άραγε ήταν ,τι έψαχνε να βρει ,τι είναι ευτυχία συχνά ρωτούσε τον εαυτό της...

Τα καλοκαίρια συνομιλούσε με την θάλασσα, την γαλήνευε...

Ίσως όλο το παρελθόν της ήταν ένα ψέμα,γιατί απουσίαζε ο αληθινός εαυτός της...

Ίσως η θλίψη που ζούσε τώρα ,την οδηγούσε μυστικά σ'αυτον.

Κωνσταντίνος Ρο.

Ευτυχισμένος θάνατος. Κ.Ρο.

 

Έναν ευτυχισμένο θάνατο αναζητούσα...

Και ας πίστευα πως έψαχνα...

Μια ευτυχισμένη ζωή.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΖΩ.

 Με μια γεύση θανάτου στα χείλη...

Και την αίσθηση του μάταιου...

Να κυλάει στις φλέβες...

Συνεχίζω και ζω.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ.

Κίτρινα τα φύλλα στους δρόμους...

Με όνειρα μοιάζουν...

Πέρα δώθε ο άνεμος τα ταξιδεύει...

Κι εκείνο το σ' αγαπώ...

Που έγραψες μια νύχτα σε λευκή σελίδα...

Ξεθώριασε με τις πρώτες βροχές...

Και έρχεται ο χειμώνας!

Κωνσταντίνος Ρο.

ΝΥΧΤΑ.Κ.ΡΟ.

 Όταν σβήνω το φως...

Ανάβει η νύχτα...

Την εκκωφαντική σιωπή της.κ.ρ

Στις πτώσεις σου... Κ.Ρο.

 Στις πτώσεις σου...

θα λυπηθούν...

με ένα χειροκρότημα  εντός τους να χορεύει.

Στις ανόδους σου...

θα χειροκροτούν...

με μια λύπη μέσα τους να κλαίει.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΕΡΗΜΗ ΠΟΛΗ. Κ.ΡΟ

 Με ένα τριαντάφυλλο στο ένα χέρι...

Στο άλλο το περίστροφο...

Τις νύχτες τριγυρνουσε...

Στην έρημη πόλη...

Να πεθαίνεις από αγάπη...

Συνήθιζε  να λέει.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΓΩΓΗ. Κ.ΡΟ

 ΚΑΛΗ ΔΙΑΓΩΓΗ.

Στο βάθος...

Δεν αντέχουν οι άνθρωποι...

 παινέματα και  φιλοφρονήσεις...

Και ας χαμογελάνε...

Πολλοί σκύβουν το κεφάλι...

Όχι από ταπεινότητα...

Νοιώθουν, πως κάποτε θα χρειαστεί να χαλάσουν την καλή διαγωγή τους.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΕΥΤΥΧΙΑ. Κ.ΡΟ.

Και τι είναι  ευτυχία; ρώτησε...

Να παίρνεις  σοβαρά τον εαυτό σου.

Λίγα λόγια...

Λίγα χαμόγελα....

Πράξεις εκεί που μπορείς...

Να μην επιδιώκεις συμπάθειες και εντυπώσεις...

Να μιλάς χωρίς φόβο μέχρι σημείου αντιπάθειας...

Να μην περιμένεις να σου δώσει κανένας τίποτα, εκτός από τον εαυτό σου...

Να γνωρίζεις πως κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα...

Να δίνεις επειδή θέλεις, και όχι γιατί περιμένεις να πάρεις...

Όχι βαρύτητα στις φιλίες γιατί υπάρχουν και οι ανατροπές.

Οχι στα φτηνά συναισθήματα που σκοπό έχουν τον εγκλωβισμό του άλλου...

Τι άλλο να είναι η ευτυχία; 

Κωνσταντίνος Ρο.

ΜΝΗΜΕΣ.

 

Καρφιά οι μνήμες....

Κι εσύ ζητούσες φτερά να πετάξεις...

Με καρφωμένα τα πόδια σου στην Γη.

Κωνσταντίνος Ρο.

Που να βρει χρόνο; Κ.Ρο.

 Την μισή ζωή παρακαλούσε...

Την άλλη μισή ευχαριστούσε...

Που να βρει χρόνο να μιλήσει στον εαυτό του;

Κωνσταντίνος Ρο.