Μια θλίψη. Κ.Ρο.

 

Είχε μια θλίψη στο βλέμμα....

Ακόμα και στις χαρές της...

Σαν κάτι να μην της έφτανε...

Όλα τριγύρω τα ένιωθε τόσο μικρά κι  ασήμαντα...

Κάποτε οι χαρές φύγανε και η θλίψη τύλιξε την ψυχή της...

Έκανε μοναχικούς περιπάτους στην παλιά πόλη, στα κάστρα,

Συνομιλούσε με τον βαθύ εαυτό της, και φωτογράφιζε ουρανούς και σύννεφα...

Ποια άραγε ήταν ,τι έψαχνε να βρει ,τι είναι ευτυχία συχνά ρωτούσε τον εαυτό της...

Τα καλοκαίρια συνομιλούσε με την θάλασσα, την γαλήνευε...

Ίσως όλο το παρελθόν της ήταν ένα ψέμα,γιατί απουσίαζε ο αληθινός εαυτός της...

Ίσως η θλίψη που ζούσε τώρα ,την οδηγούσε μυστικά σ'αυτον.

Κωνσταντίνος Ρο.