ΤΑ ΛΟΓΙΑ.

 

Αφησα τα λογια...

να πεσουν κατω.

Πολυς θορυβος...

για το τιποτα! κ.ρ

ΞΕΝΟΣ. Κ.ΡΟ

 

Ξένος μέσα στους θορύβους σας, που το λέτε ομιλία...

Ξένος  στα φτηνά αστεία σας...

  στις βιαστικές χαρές σας...

Μα τόσο κούφια η ζωή σας; κ.ρ

ΟΛΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ. Κ.ΡΟ

 

Φίλοι που ήρθαν...

Φίλοι που έφυγαν...

Φίλοι καινούργιοι...

Κάποτε θα φύγουν...

Όλα αναμνηση γίνονται ...

 και οι εαυτοί μας καποτε...

Ανάμνηση θα γινουν.κ.ρ

Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Κ.Ρο.

 

Δεν είναι ο δρόμος άλλος...

Από την επιστροφή στην  αθωότητα...

Τότε που αμέριμνοι μετρούσαμε αστέρια...

Όλο το ενδιάμεσο...

Κραυγές, ενοχές , απογοητεύσεις, συμφέροντα...

Δεν είναι ο δρόμος άλλος από την αθωότητα...

Μόνο έτσι ο κόσμος θα αλλάξει!  κ.ρ

ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ; Κ.ΡΟ.

Βλέπαμε τον ίδιο ουρανό...

Έβλεπα  στα σύννεφα  ταξίδια...

Τους γλάρους για ταξιδευτές...

Κι εσύ έβλεπες την καταιγίδα...

έλεγες πως πλησιάζει!  κ.ρ

Δυο λέξεις σου. Κ.Ρο.

 Δυο  λέξεις σου και ένα ποίημα  έφταναν...

Τα σκοτάδια να κάνουν φως...

 τις θλίψεις μου αστέρια...

Να λάμπουνε στον ουρανό. κ.ρ

Ο ποιητής. Κ.Ρο.

 

Το τηλέφωνο βλέπεις που ποτέ δεν χτυπά ...

Στον καφενέ  πηγαίνεις...

σκυθρωποί και αμίλητοι...

Κανείς δεν  ρωτά  πως τα περνάς...

Μονάχος τις νύχτες στην μουντή  κάμαρα ...

Γεμίζεις λευκές σελίδες με δάκρυα...

Νιώθεις πως η βαρβαρότητα έγινε ζωή μας. κ.ρ

Πόλεμος! Κ.Ρο.

 Τον εαυτό μου προσπαθώ να ερμηνεύσω...

Όχι τυχαία...

Προηγήθηκε πόλεμος με μένα...

Σκότωσα εαυτούς  ψεύτικους...

Πληγώθηκα...

Με κόπο το μονοπάτι μου βρήκα...

Σε έναν κόσμο ανερμήνευτο και αδιάφορο...

Που ασχολείται με την επιφάνεια ,την καλοπέραση τα τετριμμένα...

Τον εαυτό μου προσπαθώ να ερμηνεύσω...

Πόσο  καλό μου έκανε ο πόλεμος...

Και ας πληγώθηκα...

Δεν έγινα σαν τους πολλούς! κ.ρ

Κρυφές πληγές. Κ.Ρο.

 Κι' αυτές...

Οι κρυφές πληγές ...

Που τους ένωναν...

Έκαναν την αγάπη τους αιώνια!  κ.ρ

Σαν αγρίμι...Κ.Ρο.

 Σαν αγρίμι τριγυρνούσα...

Τίποτα δεν με άγγιζε...

Μια μεθυσμένη νύχτα.. 

Με ρώτησε ένας σοφός...

Πες μου πόσο σε αγάπησες...

Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. κ.ρ

Υπήρξαμε...Κ.Ρο

 ΥΠΗΡΞΑΜΕ...

Υπηρξαμε ανασες παιδικες...

χαμογελα... 

 ελπιδες...

εξουσιες δολοφονοι...

τα σκοτωσαν...

την μοναξια φοβηθηκαμε...

εμας φοβηθηκαμε...

κυνηγημενοι...

ενοχες φορτωμενοι...

κρυφτηκαμε πισω απο λογια αλλων...

και αλλοι γιναμε... 

τις νυχτες ενα παιδι...

στο δωματιο τριγυρνουσε... 

ποιοι ειμαστε ρωτουσε.

Υπηρξαμε ανασες παιδικες...

χαμογελα...ελπιδες.κ.ρ