Ο ποιητής. Κ.Ρο.

 

Το τηλέφωνο βλέπεις που ποτέ δεν χτυπά ...

Στον καφενέ  πηγαίνεις...

σκυθρωποί και αμίλητοι...

Κανείς δεν  ρωτά  πως τα περνάς...

Μονάχος τις νύχτες στην μουντή  κάμαρα ...

Γεμίζεις λευκές σελίδες με δάκρυα...

Νιώθεις πως η βαρβαρότητα έγινε ζωή μας. κ.ρ