Όσα έχω...Κ.Ρο.

 Έχω τα δυο χέρια μου...

Χάδια  σου δίνω...

Σ' αγκαλιάζω...

Να νιώθεις πως υπάρχεις...

Να νιώθω πως υπάρχω...

Το θλιμμενο  βλέμμα μου έχω...

Να βλέπεις την ραγισμένη μου  ζωή...

Έχω και μια σιωπή...

Που κραυγάζει σ' αγαπώ...

Όλη μου η περιουσία!  κ.ρ

Παράξενο κορίτσι...Κ.Ρο.

 

Παράξενο κορίτσι...

Κορίτσι της ουτοπίας...

Τι όμορφη η χώρα σου!

Μου μιλάς με σιωπή...

Και όλα τριγύρω ομορφαίνουν...

Τα μυστικά σου...

Φωτίζουν την σκοτεινή ψυχή μου...

Πολύτιμους κρύβεις θησαυρούς...

Σε περιμένω κάτω από την αστροφεγγιά!  κ.ρ

Ρακένδυτος...Κ.Ρο.

 Ρακένδυτος έτρεξα στην αγάπη που με καλούσε...

Χωρίς φτιασίδια..

Χωρίς περιττά...

Σαν αλήτης που του απέμεινε μονάχα η γυμνή ψυχή του...

Και έψαχνε απεγνωσμένα να αγαπήσει...

Και ν αγαπηθεί αληθινά.

κ.ρ

Τίποτα δεν χάθηκε...Κ.Ρο.

 Και σχεδόν...

Με έναν τρόπο μυστικό, αδιόρατο...

Συναντάς αυτό που έψαχνες για χρόνια...

Σε γλυκαίνει... 

Σου  ανοίγει την ψυχή ...

Λες πως τίποτα δεν χάθηκε...   

Και όλα παίρνουν χρώμα.  κ.ρ

Η ζωή μας περιμένει...Κ.Ρο.

 Η ζωή μας περιμένει...

Τα δάκρυα μας ποτίζουν τώρα  την Γη...

Κι ανθίζουν σπάνια πολύχρωμα λουλούδια...

Τα μονοπάτια μας συναντήθηκαν...

Δύσκολα μονοπάτια...

Βγήκαμε στο ξέφωτο της αγάπης...

Πίσω μην κοιτάξεις...

Ερημιά και πονος...

Ήρθε η ώρα να τραγουδήσουμε...

Τα πιο όμορφα τραγούδια...

Να ζήσουμε  τα όνειρα μας. κ.ρ

Συγχωρα με. Κ.Ρο.

 Αλήθεια πως ξεχάστηκα εδώ πέρα...

Με πόρτες  και παράθυρα κλειστά...

Συγχώρα με Θεέ μου...

Που τόσο απόκοσμος υπήρξα...

Τόση  απεραντοσύνη μέσα μου...

Πουθενά δεν την χώρεσα...

Παρά μονάχα στην ερημιά μου! κ.ρ

 Πόση ελευθερία πόθησα...

Μα δεν είχα που να πάω...

Πόσα ταξίδια έκανα...

Για να με συναντήσω...

Για πόσες επαναστάσεις μίλησα...

Πριν ρίξω   τους φράχτες της ψυχής μου...

Ότι κι' αν είπα κάτι έλειπε...

Ότι κι' αν είπα κάτι περίσσευε ...

Μα ποιος ν' αγαπήσει μια σιωπή...

Με τόσα τριγύρω παραμύθια. κ.ρ

Επανεκκίνηση. Κ.Ρο.

 

Ηλιαχτίδα έγινα...

Τρύπωσα ξαφνικά...

Στο σκοτεινό δωματιό σου...

Ίσως και να φοβήθηκες...

Να αναρωτήθηκες...

Πως  βρέθηκε  φως μέσα στην τόση σκοτεινιά...

Απόψε μην κλάψεις...

Όλα τώρα ξεκινάνε! κ.ρ

Μοναξιά είμαι...Κ.Ρο.

 Μοναξιά  είμαι...

Καπου-καπου φοράω το στενό ρούχο των κοινωνικών συναναστροφών ...

Μα το ψέμα δεν μου πηγαίνει...

Βιαστικά την νύχτα το πετάω...

Να φορέσω και πάλι την σιωπή...

Να νιώσω ουσιαστικός και γεμάτος. κ.ρ

Περνάει η ζωή...Κ.Ρο.

περνάει η ζωή...

Κι'εσύ ζεις...

Σαν να μην είσαι εσύ...

Μα κάποιος άλλος..

Που την ζωή σου  υπονομεύει. κ.ρ

Περπατάμε...Κ.Ρο.

 Περπατάμε δήθεν λεύτεροι...

Μα τα σκοτάδια της ψυχής...

Αλυσοδεμένους μας κρατάνε .