Αλήθεια πως ξεχάστηκα εδώ πέρα...
Με πόρτες και παράθυρα κλειστά...
Συγχώρα με Θεέ μου...
Που τόσο απόκοσμος υπήρξα...
Τόση απεραντοσύνη μέσα μου...
Πουθενά δεν την χώρεσα...
Παρά μονάχα στην ερημιά μου! κ.ρ
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου