Σου άνοιγα την ψυχή μου
Εσύ μου ανέλυες τον σοσιαλισμό...
Στο μεταξύ....
Μας είχε καταβροχθισει όλους ο καπιταλισμός!
Κωνσταντίνος Ρο.
Σου άνοιγα την ψυχή μου
Εσύ μου ανέλυες τον σοσιαλισμό...
Στο μεταξύ....
Μας είχε καταβροχθισει όλους ο καπιταλισμός!
Κωνσταντίνος Ρο.
Όλα ποίηση...
Ακόμα κι εκείνο το μυρμήγκι...
Που έτρεχε βιαστικά κουβαλώντας ένα ξυλαράκι..,
Κι εσύ πρόσεξες, μην τυχόν και το πατήσεις. κ.ρ
Κάποτε τα δάκρυα στερεύουν...
Ακολουθεί η γλυκιά αδιαφορία...
Το ένστικτο της επιβίωσης...
Θα ζήσεις;
Θα χαθείς;
Η ζωή δεκάρα δεν δίνει για το τι θα πράξεις...
Δίνεις νόημα στην ζωή... Από μόνη της δεν έχει κανένα...
Συνεχίζεις...
Κωνσταντινος Ρο
Σου μίλησα για έρωτα...
Μέσα στην απόγνωσή μου
Σου μίλησα για αγάπη...
Χωρίς να μ'αγαπάω...
Τι κάνει αυτή η μοναξιά
Πόσες κουβέντες βάζει στο στόμα
Πόση υποκρισία. κ.ρ
Τέλος τα λόγια...
Ας τα κάψουμε...
Τα λόγια χάνουν το μπόι τους...
Μπροστά στον σκοπό...
Και ποιος ο σκοπός;
Χάθηκε η αθωότητα...
Ας τα κάψουμε λοιπόν...
Μήπως κι από τις στάχτες...
λέξεις άδολες ανθίσουν.
Κωνσταντίνος Ρο.
Δεν σωπαίνει...
ακούς;
Κραυγάζει!
Κάτω από ματωμένα φεγγάρια..
Λόγια ακατάληπτα...
Μνήμες ξυράφια...
Μια σκιά μονάχα άφησαν...
Και δυο μεγάλα φοβισμένα μάτια!
Κωνσταντίνος Ρο.
Εσείς...
Που δεν τολμήσατε ποτέ...
Να βγάλετε την ψυχή σας έξω...
Σωπάστε!
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε επιτυχώς...
Είναι να βλέπετε την ζωή από την κλειδαρότρυπα! κ.ρ
Σε συσκευασία δώρου...
.
Γιατί να με προσφέρω...
Ακόμη ένα ψέμα
Ακόμη ένα παραμύθι
Σε τι ωφελεί;
.
Θα πέσεις από ψηλά..
Αγάπησε αυτά που θέλω να υπαρξω..
Κι αυτός ο Δεκέμβρης θα πνιγεί Μες σε πολύχρωμες ευχές Και πλαστικές γιρλάντες Χαμόγελα πυροτεχνήματα κι αγάπες της μίας μέρας. κ.ρ