ΓΚΟΛΝΤΣΜΙΘ:Οι νόμοι αλέθουν το φτωχό κι ο πλούσιος κυβερνάει το νόμο.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018

Κατάκριση και ενοχές. (OSHO)


Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν τους άλλους όπως είναι και συνεχώς τους κατακρίνουν. Αυτά πάνε μαζί. Αν κατηγορείς τους άλλους, θα νιώθεις ενοχές, αλλά και θα κατακρίνεις διαρκώς τον εαυτό σου.
Μη με ρωτάς πόσο καιρό θα πάρει. Αυτός είναι ένας πονηρός τρόπος να συνεχίσεις να αναβάλλεις. Δεν χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται κατανόηση, και αυτή η κατανόηση είναι δυνατή τώρα, αυτή εδώ τη στιγμή. Παράτα την κριτική και αμέσως θα χαθούν όλες οι ενοχές σου. Πηγαίνουν μαζί.
Ο κριτικός νους κρίνει τους πάντες, ακόμα και τον εαυτό του. Το κάθε τι μοιάζει να είναι λάθος, το κάθε τι μοιάζει να είναι αρνητικό. Πάντα μετράει τα αγκάθια και δεν κοιτάζει ποτέ το τριαντάφυλλο. Δεν υπάρχει χρόνος να δει το τριαντάφυλλο, όταν σε όλη του τη ζωή μετράει αγκάθια.
Εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα. Αν το θέλεις στ' αλήθεια, μπορεί να συμβεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Αν όμως το αναβάλλεις, τότε πιθανόν δεν θα συμβεί ποτέ. Ή τώρα ή ποτέ!

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

Κάποια μέρα...


Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι

ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα,

ο ονειρευτής και όχι το όνειρο,

ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα,

ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου.

Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!...

«Η Σχολή των Θεών»

Το ανεκτίμητο τίποτα.


ΓΙΑΝΝΗΣ Η. ΠΑΠΠΑΣ

Το ανεκτίμητο τίποτα

Τίποτα είναι το κλάμα του μωρού,
το ζεστό ψωμί στα χέρια του μετανάστη,
ένα ποτήρι νερό στα χείλη του διψασμένου˙

είναι το πρώτο φως της αυγής,
το σ αγαπώ του έφηβου κοριτσιού,
το σκίρτημα του ζαρκαδιού.

Τίποτα είναι το δάκρυ στο μάγουλο της μάνας,
ο ήχος της καμπάνας σ'έρημο ξωκλήσι,
το λάλημα του πετεινού τα χαράματα˙

είναι η κάθε μέρα που ανυπόμονη περνάει,
είναι η ίδια μας η ζωή,
τίποτα είναι αυτό το ανεκτίμητο τίποτα.

Ποίημα από την ομότιτλη ποιητική συλλογή, Μεταίχμιο 2011

[20/1/2012]

«Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Είτε/Είτε : Μια Εκστατική Διάλεξη»;


Αν παντρευτείς, θα το μετανιώσεις. Αν δεν παντρευτείς, πάλι θα το μετανιώσεις. Παντρευτείς δεν παντρευτείς, θα το μετανιώσεις. Αν γελάς με τις τρέλες τού κόσμου, θα το μετανιώσεις. Αν κλαις με αυτές, πάλι θα το μετανιώσεις. Κλαις ή γελάς, θα το μετανιώσεις. Αν πιστεύεις μια κοπέλα, θα το μετανιώσεις. Αν δεν την πιστεύεις, πάλι θα το μετανιώσεις. Πιστεύεις δεν πιστεύεις, θα το μετανιώσεις. Αν κρεμαστείς, θα το μετανιώσεις, αν δεν κρεμαστείς, πάλι θα το μετανιώσεις. Κρεμαστείς δεν κρεμαστείς, θα το μετανιώσεις. Αυτό, κύριοι, είναι η ουσία και η κατάληξη όλης της πρακτικής σοφίας.” «Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Είτε/Είτε : Μια Εκστατική Διάλεξη»;

Εσωτερική Επανάσταση. Κρισναμούρτι.


“… Τώρα: παρατηρήστε τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας ή ένα φίλο σας, χωρίς την εικόνα. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι; Έχετε μια εικόνα της γυναίκας σας, ή του άντρα σας ή κάποιου· αυτή η εικόνα έχει χτιστεί με χρόνο. Έχετε ζήσει με τη γυναίκα σας (ή με τον άντρα σας) σεξουαλικά· σας έχει γκρινιάξει, σας έχει φοβερίσει κι εσείς εκείνη – ξέρετε όλα όσα συμβαίνουν σ’ αυτή την ανυπόφορη οικογενειακή ζωή. Με τα χρόνια έχετε χτίσει εσείς μια εικόνα για εκείνη και εκείνη για σας και κοιτάτε ο ένας τον άλλον μέσα από αυτές εικόνες, έτσι δεν είναι; Να είστε ειλικρινείς, έτσι για αλλαγή· φοβάστε τόσο πολύ να είστε ειλικρινείς. Έχετε κάποια εικόνα. Τώρα: μια τέτοια εικόνα χωρίζει τους ανθρώπους· μια τέτοια εικόνα διαιρεί. Εάν έχω μια εικόνα για τη γυναίκα μου και εκείνη για μένα, αυτές οι εικόνες πρέπει προφανώς να μας διχάζουν.
Τώρα: πώς γίνεται η εικόνα που έχει χτίσει κάποιος για τον εαυτό του και η εικόνα που έχει χτίσει για κάποιον άλλον, να πάψουν να υπάρχουν; Εάν αυτές οι εικόνες εξαφανιστούν, τότε υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό είδος σχέσης. Αυτές οι εικόνες είναι το παρελθόν· αυτές οι εικόνες είναι μνήμη· η μνήμη είναι τα διάφορα ίχνη από πράγματα που έχουν συμβεί σε ένα αριθμό χρόνων – πράγμα που είναι η διαμόρφωση των εγκεφαλικών κυττάρων – και αυτές οι εικόνες παραμένουν. Τώρα: μπορεί να μπει ένα τέλος σε αυτές τις εικόνες, όχι σταδιακά αλλά στιγμιαία; Για να απαντήσει κανείς σε αυτή την ερώτηση, πρέπει να πάει σε βάθος στον μηχανισμό που χτίζει τις εικόνες….”

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

Υποσχέσεις...


Αργύρης Μαρνέρος, Υποσχέσεις


Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου λαού
Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου θεού
Εμείς ακούγαμε
Γεμάτοι απορία
Στο τέλος ο πρώτος
Μας υποσχέθηκε ένα
Καλύτερο αύριο
Ενώ ο άλλος
Ένα αιώνιο αύριο
Για το τώρα κανείς
Δεν έκανε κουβέντα

 Κι αυτός ο Δεκέμβρης θα  πνιγεί Μες σε πολύχρωμες ευχές Και πλαστικές γιρλάντες Χαμόγελα πυροτεχνήματα κι αγάπες της μίας μέρας. κ.ρ