Κωνσταντίνος Ρο
Υπήρχα αληθινά...
Μοναχά εκεί που δεν υπήρχα...
Τις νύχτες...
Αστέρι φλεγόμενο....
το ανέφικτο ζούσα...
Τα πρωινά, τις στάχτες μου μάζευα. κ.ρ