«Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Είτε/Είτε : Μια Εκστατική Διάλεξη»;

Αν παντρευτείς, θα το μετανιώσεις. Αν δεν παντρευτείς, πάλι θα το μετανιώσεις. Παντρευτείς δεν παντρευτείς, θα το μετανιώσεις. Αν γελάς με τις τρέλες τού κόσμου, θα το μετανιώσεις. Αν κλαις με αυτές, πάλι θα το μετανιώσεις. Κλαις ή γελάς, θα το μετανιώσεις. Αν πιστεύεις μια κοπέλα, θα το μετανιώσεις. Αν δεν την πιστεύεις, πάλι θα το μετανιώσεις. Πιστεύεις δεν πιστεύεις, θα το μετανιώσεις. Αν κρεμαστείς, θα το μετανιώσεις, αν δεν κρεμαστείς, πάλι θα το μετανιώσεις. Κρεμαστείς δεν κρεμαστείς, θα το μετανιώσεις. Αυτό, κύριοι, είναι η ουσία και η κατάληξη όλης της πρακτικής σοφίας.” «Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Είτε/Είτε : Μια Εκστατική Διάλεξη»;

Εσωτερική Επανάσταση. Κρισναμούρτι.

“… Τώρα: παρατηρήστε τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας ή ένα φίλο σας, χωρίς την εικόνα. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι; Έχετε μια εικόνα της γυναίκας σας, ή του άντρα σας ή κάποιου· αυτή η εικόνα έχει χτιστεί με χρόνο. Έχετε ζήσει με τη γυναίκα σας (ή με τον άντρα σας) σεξουαλικά· σας έχει γκρινιάξει, σας έχει φοβερίσει κι εσείς εκείνη – ξέρετε όλα όσα συμβαίνουν σ’ αυτή την ανυπόφορη οικογενειακή ζωή. Με τα χρόνια έχετε χτίσει εσείς μια εικόνα για εκείνη και εκείνη για σας και κοιτάτε ο ένας τον άλλον μέσα από αυτές εικόνες, έτσι δεν είναι; Να είστε ειλικρινείς, έτσι για αλλαγή· φοβάστε τόσο πολύ να είστε ειλικρινείς. Έχετε κάποια εικόνα. Τώρα: μια τέτοια εικόνα χωρίζει τους ανθρώπους· μια τέτοια εικόνα διαιρεί. Εάν έχω μια εικόνα για τη γυναίκα μου και εκείνη για μένα, αυτές οι εικόνες πρέπει προφανώς να μας διχάζουν.
Τώρα: πώς γίνεται η εικόνα που έχει χτίσει κάποιος για τον εαυτό του και η εικόνα που έχει χτίσει για κάποιον άλλον, να πάψουν να υπάρχουν; Εάν αυτές οι εικόνες εξαφανιστούν, τότε υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό είδος σχέσης. Αυτές οι εικόνες είναι το παρελθόν· αυτές οι εικόνες είναι μνήμη· η μνήμη είναι τα διάφορα ίχνη από πράγματα που έχουν συμβεί σε ένα αριθμό χρόνων – πράγμα που είναι η διαμόρφωση των εγκεφαλικών κυττάρων – και αυτές οι εικόνες παραμένουν. Τώρα: μπορεί να μπει ένα τέλος σε αυτές τις εικόνες, όχι σταδιακά αλλά στιγμιαία; Για να απαντήσει κανείς σε αυτή την ερώτηση, πρέπει να πάει σε βάθος στον μηχανισμό που χτίζει τις εικόνες….”

Στο λημέρι του τρελού...: Με ενα κλικ...

Στο λημέρι του τρελού...: Με ενα κλικ...: Με ενα κλικ διαγραφουμε τον φιλο... με ενα κλικ κανουμε καινουργιο... συμφωνουμε με ενα κλικ... με ενα κλικ διαφωνουμε... υπογραφουμε μ...

Στο λημέρι του τρελού...: τα παγκάκια...

Στο λημέρι του τρελού...: τα παγκάκια...: Τι ακούνε κι αυτά τα παγκάκια... πόσα μυστικά... πόσα ερωτόλογα.. πόσους καβγάδες... και πόσες καταστροφές αντέχουν... κι αυτά πάντα ...

Υποσχέσεις...

Αργύρης Μαρνέρος, Υποσχέσεις


Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου λαού
Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου θεού
Εμείς ακούγαμε
Γεμάτοι απορία
Στο τέλος ο πρώτος
Μας υποσχέθηκε ένα
Καλύτερο αύριο
Ενώ ο άλλος
Ένα αιώνιο αύριο
Για το τώρα κανείς
Δεν έκανε κουβέντα

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ--ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

Στου κόσμου το πάνω κάτω...

Και όσοι χάθηκαν...

Δεν κάνει αυτός για μας!

Δεν κάνει αυτός για μας! φώναξαν!
αρνήθηκε...
φόβο...
υποταγή...
ψεύτικες ανάγκες.
Πρέπει να βρούμε...
φοβισμένους...
υποταγμένους...
υποχρεωμένους...
εξαθλιωμένους...
και ελπίζοντες!
Κωνσταντίνος Ρω.