Συρματοπλέγματα στους δρόμους...
Τα όνειρα σταυρωμένα...
Χιλιόμετρα μακριά μου ότι ποθώ...
Κύκλους με τον καπνό του τσιγάρου κάνω ...
Παρηγοριά και θάνατος!
κ.ρ
Συρματοπλέγματα στους δρόμους...
Τα όνειρα σταυρωμένα...
Χιλιόμετρα μακριά μου ότι ποθώ...
Κύκλους με τον καπνό του τσιγάρου κάνω ...
Παρηγοριά και θάνατος!
κ.ρ
Πώς μας παγίδεψε το σώμα;
Πώς μας εξαπάτησε η ύλη;
Και έτσι αργά και σταθερά...
Δολοφονήσαμε την ψυχή!
κ.ρ
Καθώς θαύμαζα το
δειλινό...
Κάποιοι έκαιγαν τις
Ανατολές του κόσμου.
Καθώς σου έλεγα το σ αγαπώ...
Από τον τρίτο μία κοπέλα βουτούσε στο κενό...
ερωτική απογοήτευση είπαν.
Καθώς απ' το παγκάκι φεύγαμε χαρωποι...
ο άστεγος χαρτόκουτα έστρωνε να κοιμηθεί . Κ.ρ
Και παίζοντας κρυφτό...
Τελειώνει η ψεύτικη ζωή μας...
Χωρίς έστω μια αλήθεια μας ν αγαπηθεί.
k.r
Βαθαίνει με την σιωπή η αγάπη...
Ανάγκη δεν έχει με λόγια να πείσει...
Ένα βλέμμα της αρκεί.
k.r
Και όταν κάποτε...
Οι λέξεις χάσουν κάθε νόημα...
Εκπαιδευμένος να είσαι στην σιωπή...
Θα σου μιλάει...
Και δεν θα καταλαβαίνεις. k.r
Κρυμμένη ψυχή...
Πόνεσες...
Τείχη τριγύρω ύψωσες...
Πως να δεχτείς εύκολα το σ αγαπώ...
Μετά τις προδοσίες.
κ.ρ
Κατέβηκα στο παζάρι...
Διαλαλούσαν την πραμάτεια τους...
Όλοι είχαν τα καλύτερα...
Τίποτα δεν αγόρασα...
Μονάχα μία γλαστρούλα από κάποιον που σώπαινε! κ.ρ
Θα έρθουν μέρες, θα μιλάνε...
Οι αληθινοί μας εαυτοί ...
Δεν θα έχουν τίποτα να πούνε...
Γιατί όλα όσα έζησαν ήταν ψέμα...
Σιωπή γέλια και δάκρυα μόνο...
Και θα είναι ωραία. k.r
Και αν θέλω...
κάτι πίσω μου ν'αφήσω...
Δύο λέξεις...
Ένα τραγούδι...
Είναι γιατί θαρρώ... κανείς δεν με γνώρισε στον κόσμο αυτό.
k.r
Κι αυτός ο Δεκέμβρης θα πνιγεί Μες σε πολύχρωμες ευχές Και πλαστικές γιρλάντες Χαμόγελα πυροτεχνήματα κι αγάπες της μίας μέρας. κ.ρ