ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ... Κ.ΡΟ

 

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ. Κ.ΡΟ.

 

Για δες το ποίημα πως δακρύζει...

Τις νύχτες αλητεύει...

Στα μπαράκια μπεκροπίνει...

 αναπνέει στα σκοτάδια...

Μα μέσα από τις λέξεις του...

Το Φως κρυφά  ποθεί!.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΧΑΛΑΣΜΕΝΗ ΠΥΞΙΔΑ. Κ.ΡΟ.

 

Με χαλασμένη πυξίδα...

Σε λάθος περπάτησα δρόμους...

Γύρεψα  γαλήνη...

Και σε θορύβους τα βήματα με πήγαιναν...

Μία Ανατολή έψαχνα να αγναντέψω...

Και μέσα στις νύχτες χανόμουνα...

Μια ζωή δεν φτάνει...

Να βρεις και να περπατήσεις τους δρόμους...

Που για σένα  χαράχτηκαν.

Κωνσταντίνος Ρο.

ΠΟΙΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.

Και όσοι...

Κάθε μέρα πεθαίνουν... 

Ποιον θάνατο να φοβηθούν;

Ποιον θάνατο να φοβηθεί...

Ο άστεγος μέσα στην βαρυχειμωνιά...

Ποιον θάνατο ο απελπισμένος...

Που τον ξερίζωσε ο πόλεμος απ' την πατρίδα ...

Και ψάχνει γη για να στεριώσει...

Ποιον θάνατο το παιδί στην Αφρική...

Με την πρησμένη την κοιλιά ...

Ποιον θάνατο  να φοβηθεί ο γέροντας...

Που απέμεινε μοναχός ...

Ποιον θάνατο ο τοξικομανης...

Που κάθε μέρα αργοπεθαίνει...

Ποιον θάνατο ο άνεργος...

Ποιον θάνατο;

Κωνσταντίνος Ρο.

 

ΝΥΧΤΕΣ. Κ.ΡΟ.

Τώρα τις νύχτες...

Χαράματα κοιμούνται...

Stedon  lexotanil xanax στο κομοδίνο...

Στο ανθρωποσφαγείο...

Δεν τους ξεγέλασε η ζωή...

Με τα φτηνά αστεία...

Έβλεπαν πως κάθε αρχή...

Είναι και ένα τέλος...

Πως να ηρεμήσει η ψυχή...

Αν έχεις καθάριο βλέμμα.

Κωνσταντίνος Ρο.