Νυχοπατώντας τις νύχτες
Τους λαβυρίνθους του μυαλού μου
Επισκέπτεσαι
Η ανάσα σου ζεστή
Το βλέμμα σου υγρό
Με σκέφτεσαι σε ρωτάω;
Ναι απαντάς
Κι έτσι γαλήνια αποκοιμιέμαι.
Κ.Ρ.
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου