Κωνσταντίνος Ρο
Σε πλησίασα
Σαν φύλλο που ακούμπησε στο χώμα
Σαν πουλί
Που κάθησε πάνω στο κλαδάκι
Αθόρυβα
Είδα τις λίμνες
Των δακρυσμένων σου ματιών.
Κωνσταντίνος Ρο.
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου