Κλαδάκια μοιάζουμε...
Ο άνεμος σαν φυσήξει...
Μας φέρνει κοντά...
Μετά πάλι μακριά...
Σαν άγνωστοι μεταξύ μας κοιταζόμαστε...
Περιμένοντας τον επόμενο άνεμο...
Να μας φέρει και πάλι κοντά.
Κωνσταντίνος Ρο.
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου