Κάθε απόγευμα...
Έπαιρνε το καλάμι...
Ένα βαλιτσάκι με τα σύνεργα...
Το σπαστό πάνινο καρεκλάκι...
Και κατέβαινε στην παραλία.
Δεν ήταν τόσο η αγάπη του για τα ψάρια...
Όσο η γαλήνη που του προσέφερε η θάλασσα...
Κι αυτή η αναμονή για κάποιο τσίμπημα. κ.ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου