Κόσμε βιαστικέ...
Πως προσπερνάς έτσι τους ανθρώπους...
Λες και είναι αυτοκίνητα...
Ρίχνε καμμιά ματιά και πίσω σου...
Και βλέπε τι αφήνεις. κ.ρ
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου