Κωνσταντίνος Ρο
Η ψυχή της τυλιγμένη με μαύρο πέπλο...
Κάθε νύχτα έστηνε την φιγούρα της στα έξι μέτρα...
Και όμως ήτανε αθώα...
Ήθελε να ζήσει! κ.ρ
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου