Κωνσταντίνος Ρο
Έτσι μια μέρα θα μαραθούμε...
Σαν κάτι δένδρα φυτεμένα...
Στην άκρη ενός μεγάλου κήπου...
Ξεχασμένα, δεν τα φρόντιζε κανείς.
Κωνσταντίνος Ρο.
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου