Κωνσταντίνος Ρο
Και όσο έφτανα στο κέντρο της ύπαρξης...
Τα σκοτάδια πύκνωναν...
Οι χαρές λιγόστευαν...
Έβλεπα καθαρά το ψεύτικο...
Την υποκρισία...
Έβλεπα πως ζούσαν με υποκατάστατα . κ.ρ
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου