Πόσο πληγωσαμε εκείνο το δειλινό...
Που μας άκουγε να μιλάμε...
Και όχι να ζούμε...
Και έτσι έγινε νύχτα!
Κωνσταντίνος Ρο.
Να λαφρύνω... Να λαφρύνω... κάποια άνοιξη... πουλάκι να πετάξω και να φύγω... Εκεί που δεν ρωτάνε ,σωπαίνουν κι αγαπάνε... Μονάχα τραγουδ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου