Οι ανθρωποι της θλίψης και του πόνου...
Μέσα απ' τα σκοτάδια τους...
Κουβαλάνε στους ώμους τους...
Την θλίψη και τον πόνο...
Του Κόσμου όλου.
κ.ρ
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου