Κωνσταντίνος Ρο
Αθόρυβα πλησίαζε...
Σαν φύλλο που ακούμπησε το χώμα...
Σαν πουλί που πάνω σε κλαράκι κάθησε...
Σαν απουσία...
Ο καθένας τον δικό του σταυρό σηκώνει.
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου