Κωνσταντίνος Ρο
Παράξενος εαυτός...
τραγικός...
και κωμικός...
Στης ανάγκης το σκοινί ισορροπεί...
Θύτης και θύμα διαρκώς...
Της αποδοχής ζητά...
Το ψεύτικο θαυμαστικό...
Σιωπηλός και σοβαρός...
Κουράστηκε κι αναζητά...
Έστω μια ψεύτικη χαρά.κ.ρ
Δημοσίευση σχολίου
Πόσες μοναξιές Κοιτάζουν θλιμμένα το φεγγάρι Κι αυτό θαρρείς δεν άντεξε την τόση λάμψη του Έψαχνε κάποιο σύννεφο Να πάει να κρυφτεί. Κων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου