ΓΚΟΛΝΤΣΜΙΘ:Οι νόμοι αλέθουν το φτωχό κι ο πλούσιος κυβερνάει το νόμο.
Δευτέρα 2 Μαΐου 2016
Σάββατο 23 Απριλίου 2016
Σάββατο 19 Μαρτίου 2016
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016
ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ...
‘Οταν μου απλώνεις το μικρό σου χέρι,
Που τόσα ανείπωτα λέει,
Σε ρώτησα ποτέ μου
Αν μ’αγαπάς;
Μα δεν θέλω να μ’αγαπάς,
Θέλω μονάχα να σε νοιώθω κοντά
και πως εσύ καμμιά φορά σιωπηλά και σιγανά
Το χέρι σου να μου απλώνεις.
»Ερμαν Έσσε, γρ.:1901,
Μετφ.Σμάρω Τάση
Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016
ΛΑΟ ΤΣΕ
Άφησε τον νου σου να αναπαυθεί, να ηρεμήσει.
Χιλιάδες πράγματα έρχονται και φεύγουν, ενώ
ο Εαυτός παρατηρεί την επιστροφή τους.
Αναπτύσσονται και ανθούν και ύστερα επιστρέφουν στην πηγή.
Η επιστροφή στην πηγή είναι μια κατάσταση ακινησίας,
έτσι είναι ο δρόμος της φύσης.
Ο δρόμος της φύσης είναι το αμετάβλητο.
Η γνώση της σταθερότητας φέρνει ενόραση.
Η άγνοια της σταθερότητας οδηγεί σε καταστροφή.
Γνωρίζοντας τη σταθερότητα, ο νους μένει ανοικτός.
Με ανοικτό νου, είσαι ανοιχτόκαρδος.
Όταν είσαι ανοιχτόκαρδος, φέρεσαι βασιλικά.
Όταν φέρεσαι βασιλικά, φτάνεις το θείο.
Όταν είσαι θείος, είσαι ένα με το Τάο.
Όταν είσαι ένα με το Τάο, είσαι αιώνιος.
Και μολονότι το σώμα πεθαίνει, το Τάο δεν αποδημεί ποτέ.
ΛΑΟ ΤΣΕ
Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016
Απόσπασμα από την ποιητική σύνθεση του Φερνάντο Πεσσόα: Θαλασσινή Ωδή του Αλβαρο ντε Κάμπος,
Πόσες εθνικότητες στον κόσμο! Πόσα επαγγέλματα! Πόσοι άνθρωποι!
Πόσες μοίρες διαφορετικές μπορεί να κρύβει η ζωή,
η ζωή, τελικά, κατά βάθος, πάντα η ίδια!
Πόσες φάτσες παράξενες! Όλες οι φάτσες είναι παράξενες
και δεν υπάρχει τίποτα ιερότερο από το να κοιτάζεις πολύ τους ανθρώπους.
Η αδελφοσύνη τελικά δεν είναι ιδέα επαναστατική.
Είναι κάτι που μας το μαθαίνει η ζωή, όπου πρέπει να ανεχόμαστε τα πάντα,
και τελικά βρίσκουμε ευχάριστο αυτό που πρέπει ν' ανεχόμαστε,
και καταλήγουμε να κλαίμε σχεδόν από τρυφερότητα γι' αυτό
που ανεχτήκαμε!
Α, όλα τούτα είναι ωραία, είναι ανθρώπινα και ταιριάζουν τόσο
με τα ανθρώπινα συναισθήματα, τόσο κοινωνικά και καθωσπρέπει,
τόσο πολύπλοκα απλά, τόσο μεταφυσικά θλιβερά!
Η πολυτάραχη, η διαφορετική ζωή μάς διαπαιδαγωγεί τελικά στα ανθρώπινα.
Καημένοι άνθρωποι! Καημένοι όλοι μας!
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015
Γιώργος Σεφέρης - Πολιτικό Ημερολόγιο
Γιώργος Σεφέρης - Πολιτικό Ημερολόγιο
Μη με διαβαζετε...ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ.
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα
ὁπουδήποτε.
Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani
τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος
χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του
γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν
κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ
ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.
Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας
Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.
Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα
εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μὴ μὲ διαβάζετε
ὅταν
ἔχετε
δίκιο.
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν
δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα...
Ὥρα νὰ πηγαίνω
δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ.
Δημοσιεύτηκε 21st October από τον χρήστη Andreas ANEMOS
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
. Να ειπωθούν όλα: ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ.
Να ειπωθούν όλα: ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ |
Ο μεγάλος ποιητής, συμπαραστάτης των αγώνων του λαού μας για την ελευθερία, εισβάλλει στην ιστοσελίδα μας με ένα ποίημά του γραμμένο πριν από εξήντα χρόνια, με τίτλο Tout dire - Να ειπωθούν όλα. |
Το παν είναι να ειπωθούν όλα, και μου λείπουν οι λέξεις Και μου λείπει ο καιρός, και μου λείπει το θάρρος Ονειρεύομαι ξετυλίγω στην τύχη τις εικόνες μου Εχω άσχημα ζήσει, κι έχω μάθει άσχημα να μιλώ καθαρά. Να ειπωθούν όλα για τους βράχους, τη λεωφόρο και τα λιθόστρωτα Τους δρόμους και τους διαβάτες τους τα λιβάδια και τους βοσκούς Το χνούδι της άνοιξης και τη σκουριά του χειμώνα Το κρύο και τη θέρμη συνθέτοντας ένα και μόνο καρπό Θέλω να δείξω το πλήθος και κάθε άνθρωπο χώρια Μαζί μ΄ ό,τι τον ζωντανεύει και ό,τι τον απελπίζει Και κάτω από τις ανθρώπινες εποχές κάθε τι που φωτίζει Την ελπίδα του και το αίμα του την ιστορία του και τη λύπη του Θέλω να δείξω το τεράστιο πλήθος διαιρεμένο Το πλήθος διαμοιρασμένο όπως σε κοιμητήριο Και το πλήθος πιο δυνατό απ΄ τη σκιά του την ακάθαρτη Έχοντας γκρεμίσει τους τοίχους του έχοντας νικήσει τ΄ αφεντικά του Την οικογένεια των χεριών, την οικογένεια των φύλλων Και το περιπλανώμενο ζώο χωρίς προσωπικότητα Τον ποταμό και τη δροσιά γονιμοποιά και εύφορα Τη δικαιοσύνη όρθια την εξουσία καλά φυτεμένη (1951) Απόδοση Παναγιώτης Φραντζής, με βάση τη μετάφραση του Σπύρου Τζουβέλη Tout dire Le tout est de tout dire, et je manque de mots Et je manque de temps, et je manque d΄audace Je rêve et je dévide au hasard mes images J΄ai mal vécu, et mal appris à parler clair. Tout dire les roches, la route et les pavés Les rues et leurs passants les champs et les bergers Le duvet du printemps la rouille de l΄hiver Le froid et la chaleur composant un seul fruit Je veux montrer la foule et chaque homme en détail Avec ce qui l΄anime et qui le désespère Et sous ses saisons d΄homme tout ce qui l΄éclaire Son espoir et son sang son histoire et sa peine Je veux montrer la foule immense divisée La foule cloisonnée comme un cimetière Et la foule plus forte que son ombre impure Ayant rompu ses murs ayant vaincu ses maîtres La famille des mains, la famille des feuilles Et l΄animal errant sans personnalité Le fleuve et la rosée fécondants et fertiles La justice debout le pouvoir bien planté Pouvoir Tout Dire (1951) - Paul ÉLUARD. |
Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ...
Σουρεαλισμός
Ο υπερρεαλισμός ή σουρεαλισμός ήταν ένα κίνημα που
αναπτύχθηκε κυρίως στο χώρο της λογοτεχνίας αλλά εξελίχθηκε σε ένα
ευρύτερο καλλιτεχνικό και πολιτικό ρεύμα. Άνθισε κατά κύριο λόγο στη
Γαλλία των αρχών του 20ου αιώνα, κατά την περίοδο μεταξύ του πρώτου και
δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Τα μέλη του αντέδρασαν σε αυτό που οι ίδιοι
ερμήνευαν ως μία βαθιά κρίση του Δυτικού πολιτισμού, προτείνοντας μία
ευρύτερη αναθεώρηση των αξιών, σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής,
στηριζόμενοι στις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόυντ και στα πολιτικά
ιδεώδη του Μαρξισμού. Ως κύριο μέσο έκφρασης, τόσο στη λογοτεχνία όσο
και στις εικαστικές τέχνες, προέβαλαν τον «αυτοματισμό», επιδιώκοντας τη
διερεύνηση του ασυνείδητου, την απελευθέρωση της φαντασίας «με την
απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική» και διακηρύττοντας τον απόλυτο μη
κομφορμισμό.
Ο Μπρετόν
αναγνωρίζεται ως κεντρική φυσιογνωμία και ένας από τους σημαντικότερους
θεωρητικούς του κινήματος, ενώ άλλα διακεκριμένα μέλη υπήρξαν οι ποιητές
Πωλ Ελυάρ, Ρενέ Κρεβέλ, Ρομπέρ Ντεσνός, Μπενζαμίν Περέ, Ροζέ Βιτράκ,
όπως και οι καλλιτέχνες Μαξ Ερνστ, Μαν Ραίη, Ζαν Αρπ, Αντρέ Μανσόν και
Χουάν Μιρό.
Ο όρος
σουρεαλισμός ή υπερρεαλισμός επινοήθηκε το 1917 από το Γάλλο ποιητή
Γκιγιώμ Απολλιναίρ, ο οποίος τον χρησιμοποίησε χαρακτηρίζοντας το
παράδοξο θεατρικό έργο του «Οι Μαστοί του Τειρεσία», ως υπερρεαλιστικό
δράμα . Κατά τον Απολλιναίρ, ο όρος αυτός δηλώνει τον αναλογικό τρόπο με
τον οποίο μπορεί να αποδοθεί η πραγματικότητα. Όταν λόγου χάρη ο
άνθρωπος θελήσει να μιμηθεί το βάδισμα δεν εφηύρε τα μηχανικά πόδια αλλά
τον τροχό. Με τον ίδιο τρόπο ερμήνευε τη συμπεριφορά του ποιητή, ο
οποίος προκειμένου να μεταδώσει κάποίες ιδέες, δεν αντιγράφει τον κόσμο
και τις καταστάσεις του στατικά και νατουραλιστικά, αλλά και δυναμικά,
με τρόπο αναλογικό και δημιουργική φαντασία. Απολλιναίρ εισήγαγε τον όρο
περισσότερο αφηρημένα, χωρίς να προτείνει μία νέα καλλιτεχνική σχολή ή
θεωρία και ενδεχομένως ο σουρεαλισμός να είχε παραμείνει ένας πολύ
ειδικός και ακαδημαϊκός, αν ο Αντρέ Μπρετόν δεν είχε ενσωμάτωση
μετέπειτα στο υπερρεαλισμό όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θεμελίωσαν
το υπερρεαλιστικό κίνημα, όπως τις θεωρίες του Φρόυντ για τα όνειρα ή το
ασυνείδητο ή κυρίως τον αυτοματισμό.
ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ: Αυτοματισμός
ψυχικός, καθαρός, με τον οποίο προτίθεται κανείς να εκφράσει είτε
προφορικά είτε γραπτά, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, την πραγματική
λειτουργία της σκέψης. Υπαγόρευση της σκέψης, με την απουσία κάθε
ελέγχου από τη λογική, έξω από κάθε προκατάληψη αισθητική ή ηθική. Ο
σουρεαλισμός στηρίζεται στην πίστη στην ανώτερη πραγματικότητα ορισμένων
τύπων συσχετισμών αγνοημένων ως τώρα, στην παντοδυναμία του ονείρου.
Στο διάφορο παιχνίδι της σκέψης. Τείνει να καταλύσει όλους τους άλλους
ψυχικούς μηχανισμούς και να υποκατασταθεί στη θέση της στη λύση των
κυριότερων προβλημάτων της ζωής.
Ο
υπερρεαλισμός γεννήθηκε στο Παρίσι και αναπτύχθηκε ως επί το πλείστον
από νεαρούς ποιητές της εποχής.
Ο
υπερρεαλισμός διαμορφώθηκε όντας άρρηκτα συνδεδεμένος με το ρεύμα του
ντανταϊσμού, τα μέλη του δεν χαρακτηρίζοντας από το αρνητισμό των
ντανταιστών, αλλά αναζητούσαν ένα κοινωνικό όραμα και μία κατεύθυνση
έκφραση απαλλαγμένη από κάθε είδους λογικά τεχνάσματα.
Τον Ιούνιο του 1924 το κίνημα περιλάμβανε επιπλέον
στους κόπους του, τους ποιητές Μπεντζαμέν Περέ, Ρομπέρ Ντεσιόν, Ροζέ
Βιτράκ, Μαξ Μορίζ, Ζωρζ Λεμπούρ, Ζοζέφ Ντελτέιγ, Ζακ Μπαρόν και Ρενέ
Κρεβέ. Στην πορεία των επομένων χρόνων συνέβησαν αρκετές
ανακατατάξεις, με αποχωρίσεις μελών και συμμετοχή νέων προσώπων. Στο
Βέλγιο διαμορφώθηκε παράλληλα μία αυτόνομη υπερρεαλιστική ομάδα που
έλαβε επίσης αναγνώριση το 1926. Μέλη της υπήρξαν οι εκδότες
Των ντανταιστικών περιοδικών oesophage
και Marie, ο ζωγράφος Ρενέ Μαγκρίτ, ο καλλιτέχνης
και ποιητής ELT Messes, οι Paul
Nouge, Marce Lecomte
και Camille Geomans, καθώς και ο
μουσικός Andre Souris. Οι Goemans
και Μαγκρίτ εγκαταστάθηκαν αργότερα στο Παρίσι έχοντας αξιοσημείωτη
συμβουλή στην υπερρεαλιστική ομάδα της πρωτεύουσας. Ο πρώτος που υπήρξε ο
ιδρυτής μίας ομώνυμης γκαρελί όπου διοργανώνονταν υπερρεαλιστικές
εκθέσεις, ενώ ο Μαγκρίτ αποτέλεσε σημαντικό εκπρόσωπο της ομάδας,
συνεισφέροντας στην επιθεώρηση La Revolution
surrealiste.
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν πάντως την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ως
την αρχή της πτώσης του υπερρεαλιστικού κινήματος. Με τη λήξη του
πολέμου, ο Μπρετόν επιστρέφει στο Παρίσι όπου ξεκινά ένας νέος κύκλος
δραστηριοτήτων. Κύριος στόχος του είναι να αποσυνδεθεί ο υπερρεαλισμός
από τον χαρακτήρα ενός απλώς αισθητικού κινήματος και να προβάλλει
περισσότερο ένα ιδεολογικό περιεχόμενο. Συχνά επισημαίνει την ανάγκη του
να ζει κανείς τον υπερρεαλισμό.
Αν
και είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για τερματισμό του υπερρεαλιστικού
κινήματος, καθώς η επίδραση του σε μεταγενέστερες σχολές και κινήματα
είναι συνεχής., πολλοί ιστορικοί θεωρούν την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου
πολέμου ως την αρχή του τέλους για τον υπερρεαλισμό. Ως οργανωμένο
κίνημα εγκαταλείπεται οριστικά από με τον θάνατο του Αντρέ Μπρετόν το
1966.
Ο υπερρεαλιστικός αυτοματισμός
αποτελεί τη διαδικασία γραμμής ή σχεδίασης κατά την οποία ο δημιουργός
λειτουργεί αυθόρμητα, προβάλλοντας τον τρόπο το ασυνείδητο, χωρίς κανένα
στοιχείο αυτολογοκρισίας ή ηθικού και αισθητικού περιορισμού.
Στο σχέδιο, η αυτόματη μέθοδος συνίσταται σε ένα
είδος τυχαία μετακίνηση του πινέλου πάνω στο χαρτί. Ο Αντρέ Μανσόν
φαίνεται πως ήταν από τους πρώτους χρήστες της μεθόδου, η οποία
επεκτάθηκε και στην ζωγραφική με κύριως εκφραστές τους Χουάν Μιρό και
Ζαν Αρπ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Κι αυτός ο Δεκέμβρης θα πνιγεί Μες σε πολύχρωμες ευχές Και πλαστικές γιρλάντες Χαμόγελα πυροτεχνήματα κι αγάπες της μίας μέρας. κ.ρ
-
Κι αυτός ο Δεκέμβρης θα πνιγεί Μες σε πολύχρωμες ευχές Και πλαστικές γιρλάντες Χαμόγελα πυροτεχνήματα κι αγάπες της μίας μέρας. κ.ρ
-
Δεν ανοίγουν εύκολα οι ψυχές... Ελευθερία ποθούν... Θρηνούν μετά την μοναξιά... Άλλα θέλουν να πουν... Άλλα λένε... Άλλα επιθυμούν... Και ά...